แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บทบัญญัติมาตรา 58 แห่ง พ.ร.บ.คนเข้าเมือง พ.ศ. 2493 ซึ่งบัญญัติว่า “คนต่างด้าวผู้ใดอยู่ในราชอาณาจักรด้วย
การเข้ามาโดยฝ่าฝืนมาตรา 11 หรือไม่ปฎิบัติตามมาตรา 21 หรือโดยฝ่าฝืนหลีกเลี่ยงไม่กลับออกไปตามคำสั่งของ
พนักงานเจ้าหน้าที่ มีความผิด ฯลฯ” นั้น มุ่งหมายให้ใช้สำหรับคนต่างด้าวที่เข้ามาภายหลังวันใช้ พ.ร.บ.คนเข้าเมือง
พ.ศ.2493 ถ้าเข้ามาอยู่ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.คนเข้าเมือง พ.ศ. 2493 ย่อมไม่มีความผิดตามมาตราที่กล่าว./
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่า ระหว่างตั้งแต่วันที่ ธันวาคม เวลาไม่ปรากฎ จนถึงวันที่ กุมภาพันธ์ ๒๔๙๕ จำเลยซึ่งเป็นคนต่างด้าวได้
บังอาจอยู่ในราชอาณาจักรไทย ด้วยการเข้ามาในราชอาณาจักรโดยไม่ได้ผ่านการตรวจของพนักงานเจ้าหน้าที่ก่อน
และไม่มี่หนังสือเดินทางอันถูกต้อง ฯลฯ ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.คนเข้าเมือง พ.ศ. ๒๔๙๓ มาตรา ๒๑ – ๕๘ .
จำเลยแก้ว่า ได้อพยพเข้ามาอยู่ในประเทศไทยตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๘๙ คราวประเทศไทยคืนดินแดนที่ได้มาจากอินโดจีน
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์, ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน.
โจทก์ฎีกา,
ศาลฎีกาเห็นว่า ความผิดตามที่โจทก์ฟ้องตาม พ.ร.บ.คนเข้าเมือง พ.ศ. ๒๔๙๓ นี้ มุ่งหมายถึงคนต่างด้าวที่เข้ามาจะต้องผ่าน
การตรวจของพนักงานเจ้าหน้าที่ก่อน ส่วนผู้ที่ยังไม่ได้ผ่านการตรวจจะต้องไปรายงานโดยมิชักช้าต่อเจ้าพนักงานที่
ใกล้ที่สดในการที่เข้ามา หาใช่มุ่งหมายจะให้ผู้ที่เข้ามาอยู่ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.ฉะบับ พ.ศ. ๒๔๙๓ ต้องกลับย้อนไปเดินทาง
ให้ผ่านการตรวจของพนักงานเจ้าหน้าที่ และต้องกลับไปรายงานต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ณ ที่ทำการตรวจคนเข้าเมืองที่
ใกล้ที่สุดในทางที่เข้ามาโดยมิชักช้าอีกไม่ บทบัญญัติมาตรานี้มุ่งหมายให้ใช้สำหรับคนต่างด้าวที่เข้ามาภายหลังวันใช้
พ.ร.บ.ฉะบับหลัง กล่าวคือ เมื่อเข้ามาในราชอาณาจักรต้องผ่านการตรวจของพนักงานเจ้าหน้าที่ก่อน ถ้ายังไม่ได้ผ่านก็
ต้องไปรายงานตนเอง ณ ที่ทำการที่ใกล้ที่สุดในทางที่เข้ามาโดยมิชักช้า การที่จำเลยได้เข้ามาอยู่ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.ฉะบับ
หลัง จึงไม่มีความผิด.
พิพากษายืน.
