แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ (ธนาคาร) ตกลงให้จำเลยทำสัญญาเบิกเงินเกินบัญชีจากโจทก์มีข้อสัญญาว่าจำเลยจะชำระดอกเบี้ยรายเดือน ถ้าไม่ชำระยอมให้เอาดอกเบี้ยทบต้นและจะชำระคืนใน 30 เมษายน 2495 ครั้งถึงกำหนดดังกล่าว โจทก์มีหนังสือไปทวงถามให้ชำระหนี้ สัญญาบัญชีเดินสะพัดจึงสิ้นสุดในวันที่ 30 เมษายน 2495 หลักจากนั้นโจทก์จะคิดดอกเบี้ยทบต้นอีกไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำสัญญาเบิกเงินเกินบัญชีจากโจทก์ โดยสัญญาว่าจะชำระดอกเบี้ยรายเดือน มิฉะนั้นให้ทบต้นและชำระเงินคืนใน ๓๐ เมษายน ๒๔๙๕ เมื่อถึงวันดังกล่าวโจทก์ได้มีหนังสือทวงถาม จำเลยผ่อนชำระบ้าง ขอให้บังคับให้จำเลยชำระเงินต้นและดอกเบี้ยทบต้นถึงวันฟ้อง ๔๕,๘๐๓.๖๘ บาท และดอกเบี้ยทบต้นรายเดือนในเงินจำนวนดังกล่าว นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ
จำเลยต่อสู้ข้อหนึ่งว่า สัญญาเบิกเงินเกินบัญชีที่ให้ชำระดอกเบี้ยทบต้นรายเดือนเป็นโมฆะ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า โจทก์เรียกดอกเบี้ยทบต้นได้ถึง ๓๐ เมษายน ๒๔๙๕ ต่อจากนั้นโจทก์มีสิทธิได้ดอกเบี้ยธรรมดาจนกว่าจำเลยจะชำระเสร็จ
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คู่สัญญามิได้ต่ออายุสัญญาเบิกเงินเกินบัญชี และเมื่อถึงวันที่ ๓๐ เมษายน ๒๔๙๕ ระยะเวลาต่อจากนั้น โจทก์จะคิดดอกเบี้ยทบต้นหาได้ไม่ ศาลล่างพิพากษาชอบแล้ว
พิพากษาแก้ (จำนวนดอกเบี้ย)
