แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์โจทก์ เนื่องจากต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง แต่โจทก์ไม่ได้ฎีกาโต้แย้งในปัญหาที่ว่าอุทธรณ์ของโจทก์ไม่ต้องห้ามอุทธรณ์ กลับฎีกาโต้เถียงว่าคดีของโจทก์มีมูลความผิดตามฟ้องซึ่งเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงจึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362, 83 ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่า คดีโจทก์ไม่มีมูลพิพากษายกฟ้องโจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์โจทก์ โจทก์ฎีกาศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกา โจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับฎีกา
ศาลฎีกาสั่งว่า “ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกอุทธรณ์ อ้างว่าอุทธรณ์ของโจทก์เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 193 ทวิ แต่ฎีกาของโจทก์ไม่ได้ฎีกาโต้แย้งในปัญหาที่ว่าอุทธรณ์ของโจทก์ไม่ต้องห้ามอุทธรณ์กลับฎีกาโต้เถียงว่าคดีของโจทก์มีมูลความผิดตามฟ้อง ซึ่งเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง”
