แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ที่ 2 อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่าโจทก์ที่ 2 อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ไม่รับอุทธรณ์ โจทก์ที่ 2 เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์ที่ 2 เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของโจทก์ที่ 2 ด้วย หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 121) คดีทั้งสองสำนวนนี้ ศาลแรงงานกลางพิจารณาพิพากษารวมกันโดยให้เรียกโจทก์ตามลำดับสำนวนว่าโจทก์ที่ 1 และโจทก์ที่ 2 ตามลำดับ ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย จำนวน 23,640 บาท ให้แก่โจทก์ที่ 1 คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก และพิพากษายกฟ้องสำหรับโจทก์ที่ 2 โจทก์ที่ 2 อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 109) โจทก์ที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 117)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว คำร้องอุทธรณ์คำสั่งของโจทก์ที่ 2 กล่าวแต่เพียงว่า โจทก์ที่ 2 ไม่เห็นด้วยกับคำสั่งของ ศาลแรงงานกลางที่ไม่รับอุทธรณ์โจทก์ที่ 2 เพราะอุทธรณ์ ของโจทก์ที่ 2 เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมาย มิใช่ปัญหา ข้อเท็จจริง คำร้องอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวมิได้กล่าวว่าเป็น ข้อกฎหมายอย่างไร จึงเป็นอุทธรณ์ที่ไม่ชัดแจ้ง ไม่ชอบด้วย ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 ประกอบด้วย พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน มาตรา 31 ให้ยกคำร้อง
