แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่าอุทธรณ์ข้อ 2.1 ถึง 2.3 เป็นอุทธรณ์ข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 มาตรา 54 จึงไม่รับ ให้รับเฉพาะข้อ 2.4 และข้อ 3
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ในข้อ 2.1 จำเลยได้ต่อสู้ว่าโจทก์ทั้งสองได้ละทิ้งงานเกินกว่า 3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควร เป็นการกระทำผิดต่อกฎหมายแรงงานตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง คุ้มครองแรงงาน ข้อ 47(4)ในข้อ 2.2 เกี่ยวกับเงินค่าตอบแทนในการขายนั้น เงินจำนวนดังกล่าวเป็นเงินลาภมิควรได้ที่โจทก์ที่ 1 ต้องคืนจำเลยทั้งเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยในข้อ 2.3 ที่ศาลได้ให้จำเลยจ่ายเงินค่าทดแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและค่าชดเชยให้แก่โจทก์ทั้งสองนั้น หากศาลฎีกาได้วินิจฉัยตามที่จำเลยได้กล่าวไว้ในข้อ 2 แล้วจำเลยก็ไม่ต้องจ่ายเงินค่าทดแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและชดเชยให้แก่โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์ทั้งสามข้อของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยข้อ 2.1 ถึง 2.3 ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 57)
คดีสองสำนวนนี้ จำเลยเป็นบุคคลเดียวกัน ศาลแรงงานกลางพิจารณาพิพากษารวมกัน โดยเรียกโจทก์ในสำนวนแรกว่าโจทก์ที่ 1และเรียกโจทก์ในสำนวนหลังว่าโจทก์ที่ 2
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยให้แก่โจทก์ที่ 1 เป็นเงิน 30,000 บาท โจทก์ที่ 2 เป็นเงิน 10,000 บาทค่าจ้างค้างจ่ายให้แก่โจทก์ที่ 1 เป็นเงิน 5,000 บาทสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้แก่โจทก์ทั้งสองคนละ10,000 บาท ค่าตอบแทนการขายให้แก่โจทก์ที่ 1 เป็นเงิน 8,250บาท คำขออื่น นอกจากนี้และฟ้องแย้งของจำเลยให้ยก
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์บางข้อดังกล่าว (อันดับ 50)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 54)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า จำเลยอุทธรณ์ข้อ 2.1 และ 2.3 ว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์ทั้งสอง เพราะโจทก์ทั้งสองกระทำผิดโดยละทิ้งงานไปเกินกว่า 3 วันทำงานติดต่อกัน และอุทธรณ์ข้อ 2.2ว่าโจทก์ที่ 1 ขายสมาชิกได้รวม 20 ราย มีสิทธิได้รับค่าตอบแทนร้อยละ 3 ตามข้อกำหนดในเอกสารหมาย ล.1 เป็นอุทธรณ์โต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลางที่ฟังว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์ทั้งสองโดยโจทก์ทั้งสองไม่ได้กระทำผิดและฟังว่าโจทก์ที่ 1 ขายสมาชิกได้รวม 21 ราย จึงมีสิทธิได้รับค่าตอบแทนร้อยละ 4 ตามข้อกำหนดในเอกสารหมาย ล.1อุทธรณ์ของจำเลยข้อ 2.1 ถึง 2.3 จึงเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522มาตรา 54 ที่ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยข้อ 2.1 ถึง 2.3 ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
