แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ฎีกาของจำเลยที่ว่า ศาลอุทธรณ์นำข้อเท็จจริงมาปรับกับ ตัวบทกฎหมายโดยไม่ชอบ และที่ว่าศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริง นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ปรากฏในสำนวนนั้น เมื่อปรากฏว่า ศาลอุทธรณ์ปรับข้อเท็จจริงชอบแล้วและมิได้ฟังข้อเท็จจริง นอกสำนวนแต่ประการใด ฎีกาทั้งสองประการจึงเป็นการ โต้เถียงข้อเท็จจริง
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83, 91, 362, 364, 365, 371 ฯลฯ พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ.2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิ ฯลฯ เรียงกระทงลงโทษ จำเลยที่ 1 จำเลยที่ 2 ข้อหามีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตจำคุกคนละ 2 ปี ข้อหาพาอาวุธปืนติดตัวไปในหมู่บ้านในทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาต ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ.2490 มาตรา 8 ทวิ, 72 ทวิ ซึ่งเป็น บทหนัก จำคุกคนละ 3 เดือน จำเลยที่ 1 ถึงจำเลยที่ 9 ข้อหาบุกรุก ลงโทษตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 365 จำคุกคนละ 6 เดือน รวมจำคุก จำเลยที่ 1 จำเลยที่ 2 คนละ 2 ปี 9 เดือน จำคุก จำเลยที่ 3 ถึงที่ 9 คนละ 6 เดือน จำเลยที่ 9 รับสารภาพในชั้นสอบสวน มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้หนึ่งในสาม คงจำคุกจำเลยที่ 9 ไว้มีกำหนด 4 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องเฉพาะข้อหามีอาวุธปืนไม่มีเครื่องหมายทะเบียน และโทษจำคุก ในความผิดฐานนี้ให้หักออก คงจำคุกจำเลยที่ 1 ที่ 2 คนละ 9 เดือน นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น จำเลยที่ 1 ถึงที่ 9 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นฎีกาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218, 219 จึงไม่รับ จำเลยที่ 1 ถึงที่ 9 ฎีกาคำสั่งไม่รับฎีกา
ศาลฎีกาสั่งว่า “พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า ฎีกาของจำเลยทั้งเก้าข้อ 3 ที่ว่าการกระทำของจำเลยทั้งเก้ามีเจตนาบุกรุกหรือไม่นั้น เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ฎีกาข้อ 2.1 ว่าศาลอุทธรณ์นำข้อเท็จจริงมาปรับกับตัวบทกฎหมายโดยไม่ชอบนั้นปรากฏว่าศาลอุทธรณ์ปรับข้อเท็จจริงชอบแล้วและที่ว่าศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงนอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ปรากฏในสำนวนนั้นศาลอุทธรณ์ก็มิได้ฟังข้อเท็จจริงนอกสำนวนแต่ประการใดฎีกาทั้งสองประการจึงเป็นการโต้เถียงข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามบทกฎหมายดังกล่าว ส่วนฎีกาข้อ 2.2 ว่า ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขมากนั้นศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ยกฟ้องเฉพาะข้อหามีอาวุธปืนคงพิพากษายืนในข้อหาบุกรุกและพาอาวุธปืน ศาลอุทธรณ์มิได้แก้ไขมากดังที่จำเลยฎีกา จำเลยฎีกาข้อเท็จจริงในข้อหาดังกล่าวไม่ได้ ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยทั้งเก้าชอบแล้วยกคำร้อง”
