แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ไม่รับอุทธรณ์โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความโปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ด้วย
หมายเหตุ ศาลแรงงานกลางได้ส่งสำเนาคำร้องให้จำเลยโดยทาง ไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับแล้ว (อันดับ 25)
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชดใช้เงินจำนวน 68,959 บาท พร้อม ดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจำเลยจะชำระเสร็จ
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 22)โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 23)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์ฟ้องคดีเมื่อเกิน 10 ปี นับแต่วันที่จำเลยผิดสัญญาครั้งแรก แม้จำเลยมีหนังสือรับสภาพหนี้โจทก์ก็ฟ้องเกิน 10 ปี นับแต่วันรับสภาพหนี้หากนับจากวันที่โจทก์ชำระค่าสินไหมทดแทนให้บุคคลภายนอก โจทก์ก็ฟ้องเมื่อเกิน 10 ปีแล้ว ฟ้องของโจทก์จึงขาดอายุความ เท่ากับศาลแรงงานกลางรับฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์รู้ถึงการกระทำละเมิดและรู้ตัวผู้กระทำละเมิดมาเกิน 10 ปีแล้ว โจทก์อุทธรณ์โต้แย้งว่า โจทก์รู้ถึงการกระทำละเมิดและรู้ตัวผู้กระทำละเมิดเมื่อโจทก์ได้ตั้งตัวแทนช่วงดำเนินคดีนี้เมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2533 จึงเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
