แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 ทั้งตามคำร้องขอให้รับรองฎีกาของโจทก์ ก็มิได้ระบุว่าโจทก์ประสงค์จะให้ผู้พิพากษานายใดในศาลชั้นต้น หรือศาลอุทธรณ์เป็นผู้รับรองฎีกาของโจทก์ ย่อม ไม่ชอบตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงมีคำสั่ง ไม่รับฎีกาของโจทก์
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย ทั้งตามคำร้องขอให้รับรองฎีกาของโจทก์ ก็หมายถึงผู้พิพากษาของศาลชั้นต้นที่ตรวจรับฎีกาของโจทก์ โปรด มีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ จำเลยทั้งสองแถลงคัดค้าน (อันดับ 143)
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 264,265,266,267,268,90,81,83
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 129)
โจทก์ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 138)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 ที่แก้ไขแล้ว ห้ามมิให้คู่ความฎีกาในคดีซึ่งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ เห็นได้ว่าเป็นการห้ามฎีกาทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย ส่วนคำร้องขอให้รับรองฎีกาของโจทก์นั้นไม่ระบุถึงผู้พิพากษา ที่จะให้รับรอง กรณีจึงไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคท้าย ที่แก้ไขใหม่ประกอบด้วย ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15 ที่ศาลชั้นต้น สั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
