แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น และลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี
จำเลยที่ 2 ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับ
จำเลยที่ 2 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ 2 เป็นฎีกาทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและปัญหาข้อกฎหมายอันควรได้รับการพิจารณาจากศาลฎีกาเพื่อเป็นบรรทัดฐาน เพราะเกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพของจำเลยที่ 2ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยที่ 2 ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 32)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 วรรคสอง,83 แม้จำเลยที่ 2จะอายุ 20 ปี ก็ไม่มีเหตุที่จะลดมาตราส่วนโทษให้ ให้จำคุกคนละ 1 ปีจำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุกคนละ 6 เดือน
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน
จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 31)
จำเลยที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 32)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ลงโทษจำคุกจำเลยที่ 2 มีกำหนด 6 เดือน ซึ่งต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคแรก ที่จำเลยที่ 2ฎีกาขอให้รอการลงโทษนั้น เป็นฎีกาดุลพินิจของศาลจึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 2 ชอบแล้วให้ยกคำร้อง
