แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของ จำเลยเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงและอุทธรณ์ในลักษณะข้อกฎหมาย ซึ่งเป็นการให้รับฟังข้อเท็จจริงที่ฝ่าฝืนกับคำพิพากษาของ ศาลแรงงานกลาง ซึ่งเป็นการโต้เถียงข้อเท็จจริงเพื่อนำไปสู่ ปัญหาข้อกฎหมายถือว่าเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงเช่นกัน ต้องห้ามตามมาตรา 54 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและ วิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 จึงไม่รับอุทธรณ์ของจำเลย
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์จำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าศาลแรงงานกลางวินิจฉัยพยานหลักฐานขัดกับ มาตรา 45แห่งพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. 2518 โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์แถลงคัดค้าน (อันดับ 89)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งเลิกจ้างโจทก์ลงวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2534 เสีย ฯลฯ
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 85)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 86)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยพยานหลักฐานของโจทก์ จำเลยแล้วฟังว่าโจทก์เป็นกรรมการลูกจ้างของจำเลยในขณะที่จำเลย มีคำสั่งเลิกจ้างโจทก์ จำเลยอุทธรณ์โดยสรุปว่าพยานหลักฐาน ที่สืบมาถือไม่ได้ว่า โจทก์เป็นกรรมการลูกจ้างของจำเลย ดังนี้ กรณีเป็นเรื่องอุทธรณ์ดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของ ศาลแรงงานกลาง อันเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ศาลแรงงานกลางมี คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
