แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า ความผิดเกี่ยวกับพระราชบัญญัติป่าไม้เป็นความผิดที่มีโทษเป็นคดีอุกฉกรรจ์ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย ฎีกาของจำเลยควรที่จะนำขึ้นสู่กระบวนพิจารณาของศาลฎีกา โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยไว้เพื่อวินิจฉัยและพิพากษาคดีต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 30)
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติป่าไม้พ.ศ. 2484 มาตรา 4,7,11,48,73,74,74 จัตวา ฯลฯ จำเลยอายุมากแล้วเห็นควรลงโทษสถานเบา ฐานทำไม้โดยไม่ได้รับอนุญาตจำคุก 1 ปี ฐานแปรรูปไม้โดยไม่ได้รับอนุญาต จำคุก 1 ปี ฐานมีไม้แปรรูปไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต จำคุก 1 ปี รวมจำคุก3 ปี จำเลยรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 1 ปี 6 เดือน ฯลฯ
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 29)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 30)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลย
