แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ฉบับลงวันที่ 14 มกราคม 2531 ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อเท็จจริงทั้งสิ้น จึงไม่รับจำเลยเห็นว่าฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายทั้งสิ้นไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219และเห็นว่าคำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับฎีกาของจำเลยยังเคลือบคลุมและให้เหตุผลไว้ยังไม่ชัดเจน จึงไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 223 โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 341จำคุก 1 ปี ให้จำเลยคืนหรือใช้เงินจำนวน 266,000 บาทแก่ผู้เสียหายด้วย
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 101แผ่นที่ 8)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 102)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ที่จำเลยฎีกาว่า จำเลยมิได้หลอกลวงผู้เสียหายพยานหลักฐานโจทก์รับฟังลงโทษจำเลยไม่ได้นั้น เป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
