แหล่งที่มา : สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการวินิจฉัยฯ
ย่อสั้น
คดีนี้ผู้ฟ้องคดีเป็นเอกชน ยื่นฟ้อง กรมที่ดิน ที่ ๑ รองปลัดกระทรวงมหาดไทย หัวหน้ากลุ่มภารกิจด้านกิจการความมั่นคงภายใน ที่ ๒ ผู้ว่าราชการจังหวัดตราด ที่ ๓ เจ้าพนักงานที่ดินจังหวัดตราด ที่ ๔ ผู้ถูกฟ้องคดี ว่า ผู้ฟ้องคดีเป็นผู้มีสิทธิครอบครองที่ดินตาม น.ส. ๓ ก. ซึ่งอยู่ติดกับที่ดินสาธารณประโยชน์แปลงทุ่งเสา ตามหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวง (น.ส.ล.) เลขที่ ๖๐๕๕ ตร. ๓๑ ได้รับความเดือดร้อนเสียหายจากการที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๔ ได้รังวัดตรวจสอบที่ดินสาธารณประโยชน์แปลงดังกล่าว ปรากฏว่าได้เนื้อที่มากกว่าหลักฐานเดิม ๑ ไร่ ๗๘ ตารางวา และมีคำสั่งแก้ไขหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวงดังกล่าว ทับที่ดินของผู้ฟ้องคดีบางส่วน ผู้ฟ้องคดีได้ยื่นคัดค้านและอุทธรณ์คำสั่งแล้ว แต่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๒ ยืนยันคำสั่งเดิมและยกอุทธรณ์ของผู้ฟ้องคดี ขอให้ศาลพิพากษาเพิกถอนคำสั่งแก้ไขหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวงในส่วนที่ทับซ้อนกับที่ดินของผู้ฟ้องคดีและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ พร้อมทั้งแก้ไขระวางแผนที่รูปถ่ายทางอากาศอำเภอเขาสมิง และเอกสารอื่น ๆ ให้ถอนหลักหมุดและหลักเขตที่สาธารณะออกจากที่ดินของผู้ฟ้องคดี เห็นว่า คดีนี้ แม้ผู้ฟ้องคดีจะตั้งรูปเรื่องตามคำฟ้องขอให้เพิกถอนคำสั่งจังหวัดตราด ที่ ๒๔๓๒/๒๕๖๐ เรื่อง แก้ไขหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวงและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ ซึ่งเป็นคำสั่งทางปกครอง แต่เมื่อพิจารณาเจตนารมณ์ของผู้ฟ้องคดีที่นำคดีมาฟ้องก็เพื่อให้ศาลคุ้มครองและรับรองสิทธิของผู้ฟ้องคดีในการใช้ประโยชน์ในที่ดินพิพาท ซึ่งผู้ฟ้องคดีอ้างว่าเป็นที่ดินที่ผู้ฟ้องคดีครอบครองต่อเนื่องอยู่ก่อน แต่ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสี่ยืนยันว่าที่ดินพิพาทเป็นที่สาธารณประโยชน์ที่ทางราชการได้สงวนหวงห้ามมาตั้งแต่ปี ๒๔๗๓ และได้ออกหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวงก่อนที่จะมีการออกหนังสือรับรองการทำประโยชน์ของผู้ฟ้องคดี ข้อพิพาทในคดีนี้ จึงเป็นปัญหาเกี่ยวกับสิทธิในที่ดินพิพาทว่าเป็นที่ดินของผู้ฟ้องคดีหรือเป็นที่ดินสาธารณประโยชน์ตามหนังสือคัญสำหรับที่หลวงแปลงเลขที่ ๖๐๕๕ ตร. ๓๑ ส่วนคำขอที่ให้ศาลมีคำพิพากษาเพิกถอนหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวงส่วนที่ทับซ้อนกับที่ดินของผู้ฟ้องคดีและเพิกถอนคำสั่งจังหวัดตราด ที่ ๒๔๓๒/๒๕๖๐ ลงวันที่ ๑๖ สิงหาคม ๒๕๖๐ เป็นเพียงผลต่อเนื่องในการวินิจฉัยเรื่องสิทธิในที่ดินพิพาทเท่านั้น เมื่อการวินิจฉัยปัญหาเกี่ยวกับสิทธิในที่ดินซึ่งเป็นสิทธิในทางทรัพย์สินของบุคคล เป็นคดีพิพาทที่อยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม คดีนี้จึงอยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม
