แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จะอ้างแต่เพียงว่าบาดเจ็บของจำเลยทั้งสองถูกอะไรไม่ปรากฏแต่ผลเกิดจากจำเลยทั้งสองชกต่อยและกอดปล้ำทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันยืนยันขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา มาตรา254,256 ไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้อง จำเลยทั้งสองให้การฟังได้ว่าจำเลยทั้งสองชกต่อยและกอดปล้ำทำร้ายซึ่งกันและกันจนล้ม และเป็นเหตุให้เกิดบาดเจ็บสาหัสและบาดเจ็บ คือนายผัน จำเลยที่ 2 บาดเจ็บที่ริมฝีปากเลือดไหลเมื่อแผลหายแล้วแผลเป็นถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวไป ส่วนนายคำจำเลยที่ 1 บาดเจ็บที่ศีรษะ บาดแผลเหล่านี้จะเกิดจากอะไร จำเลยไม่ทราบ อาจจะเป็นเพราะถูกไม้ก็ได้ เพราะตรงนั้นเป็นกองไม้ โจทก์ขอให้ลงโทษตาม กฎหมายอาญา มาตรา 254, 256
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยจะมีความผิดตามกฎหมายที่โจทก์ระบุจะต้องได้ความว่า จำเลยคนหนึ่งทำร้ายจำเลยอีกคนหนึ่งแต่คดีนี้ข้อเท็จจริงไม่ได้ความว่า จำเลยคนหนึ่งทำร้ายจำเลยอีกคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ ฎีกาได้เฉพาะปัญหาข้อกฎหมายฎีกาของโจทก์ที่ว่าบาดเจ็บของจำเลยทั้งสองถูกอะไรไม่ปรากฏแต่ผลเกิดจากจำเลยทั้งสองชกต่อยและกอดปล้ำทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันดังนี้ จำเลยต้องมีความผิด โจทก์ฎีกาดังนี้ แต่บทกฎหมายที่โจทก์ระบุมิได้บัญญัติดังเช่นที่โจทก์ฎีกาเถียงมา ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
