แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การครอบครองปรปักษ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา1382 นั้น ไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้ว่า ผู้ครอบครองต้องทราบมาก่อนว่าที่ดินนั้นเป็นที่ดินมีโฉนด
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า นายชุนเอ๋งมีชื่อเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดเลขที่ 1080 ตำบลตะเคียน อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต เนื้อที่ 1 งาน88 ตารางวา แต่ไม่ได้ครอบครองทำประโยชน์โดยปล่อยให้เป็นที่รกร้างจนประมาณปี 2480 นายหีดบิดานายมานิตสามีผู้ร้องได้เข้าครอบครองทำประโยชน์ปลูกต้นผลไม้ต่าง ๆ จนเต็มเนื้อที่ ปลูกบ้านอาศัยในที่ดินดังกล่าว โดยสงบเปิดเผยและด้วยเจตนาเป็นเจ้าของ เมื่อประมาณ 22 ปีมาแล้วนายหีดถึงแก่กรรม ผู้ร้องและนายมานิตได้ครอบครองสืบต่อมาจากนายหีดโดยสงบเปิดเผยและด้วยเจตนาเป็นเจ้าของตลอดมา ไม่มีผู้ใดรบกวนคัดค้านหรือโต้แย้งกรรมสิทธิ์ นายมานิตถึงแก่กรรมเมื่อปี 2517 จึงขอให้มีคำสั่งแสดงว่าที่ดินโฉนดดังกล่าวเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องโดยการครอบครองตามกฎหมาย
ผู้คัดค้านยื่นคำร้องคัดค้านว่านายชุนเอ๋งบิดาผู้คัดค้านได้ยึดถือที่ดินดังกล่าวอย่างเป็นเจ้าของติดต่อกันมาจนถึงแก่กรรม แล้วผู้คัดค้านได้ยึดถืออย่างเป็นเจ้าของสืบต่อมาจนบัดนี้ ผู้คัดค้านเคยยื่นคำร้องขอจัดการมรดกที่ดินแปลงนี้ ไม่มีผู้ใดคัดค้าน ศาลมีคำสั่งให้ผู้คัดค้านเป็นผู้จัดการมรดก ก่อนผู้ร้องยื่นคำร้องคดีนี้ นายเลียบได้มาเจรจากับผู้คัดค้านแต่ผู้คัดค้านไม่ยอมแบ่งที่ดินให้ผู้ร้องหรือใครเช่า ผู้ร้องยื่นคำร้องโดยไม่สุจริต ขอให้ยกคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า ที่ดินโฉนดที่ 1080 ตำบลตะเคียน อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต เป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382
ผู้คัดค้านอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้คัดค้านฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงผู้ร้องได้ครอบครองที่พิพาทโดยสงบเปิดเผยและด้วยเจตนาเป็นเจ้าของติดต่อกันเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้วผู้ร้องย่อมได้กรรมสิทธิ์ในที่พิพาทโดยการครอบครอง ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382 และวินิจฉัยว่าที่ผู้คัดค้านฎีกาว่าการครอบครองปรปักษ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382 ผู้ครอบครองต้องทราบมาก่อนว่าที่ดินนั้นเป็นที่ดินมีโฉนดคดีนี้ผู้ร้องไม่ทราบเรื่องนี้มาก่อน จึงฟังไม่ได้ว่าผู้ร้องได้ครอบครองปรปักษ์ในที่พิพาทนั้น เห็นว่าไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้ด้วยดังผู้คัดค้านอ้าง ฎีกาของผู้คัดค้านฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
