แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
การพรากเด็กอายุไม่เกิน15ปีไปเสียจากบิดามารดาผู้ปกครองหรือผู้ดูแลโดยปราศจากเหตุอันสมควรตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา317นั้นไม่ว่าจำเลยจะพรากไปจากใครคนใดคนหนึ่งดังกล่าวก็มีความผิดทั้งสิ้นแม้โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยพรากผู้เสียหายไปเสียจากบิดามารดาผู้ปกครองโดยมิได้บรรยายว่าพรากไปจากผู้ดูแลด้วยแต่ทางพิจารณาได้ความว่าพรากไปจากผู้ดูแลก็มีความผิดมิใช่เป็นเรื่องข้อเท็จจริงในทางพิจารณาแตกต่างกับฟ้อง แม้มีดคัตเตอร์จะไม่เป็นอาวุธโดยสภาพแต่ทุกครั้งที่จำเลยข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายจำเลยเอามีดคัตเตอร์ที่จำเลยพาไปออกมาขู่เข็ญผู้เสียหายแสดงว่าจำเลยพามีดคัตเตอร์ไปโดยเจตนาจะใช้เป็นอาวุธจึงมีความผิดฐานพาอาวุธไปในเมือง
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง ขอให้ ลงโทษ จำเลย ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91, 277,317, 371
จำเลย ให้การ ปฏิเสธ
ศาลชั้นต้น พิพากษา ว่า จำเลย มี ความผิด ตาม ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 277 วรรคสาม , 317 วรรคสาม , 371 ซึ่ง เป็น ความผิด หลายกรรมต่างกัน เรียง กระทง ลงโทษ จำเลย ทุกกรรม เป็น กระทง ความผิด ไปตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ฐาน กระทำ ชำเรา เด็ก หญิง โดย ใช้ อาวุธ รวม6 กระทง ทุกกระทง ลงโทษ จำคุก ตลอด ชีวิต ฐาน พราก เด็ก อายุ ยัง ไม่เกิน15 ปี รวม 5 กระทง จำคุก กระทง ละ 5 ปี รวม จำคุก 25 ปี และ ฐาน พาอาวุธ ไป ใน เมือง หมู่บ้าน หรือ ทางสาธารณะ โดย ไม่มี เหตุอันสมควร รวม5 กระทง ปรับ กระทง ละ 100 บาท รวม ปรับ 500 บาท เมื่อ รวม โทษทุกกระทง แล้ว คง ให้ จำคุก ตลอด ชีวิต สถาน เดียว ตาม ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 91(3) ให้ยก ฟ้องโจทก์ สำหรับ คำฟ้อง ข้อ ก.
จำเลย อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
จำเลย ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ข้อเท็จจริง ฟัง ว่า จำเลย ข่มขืน กระทำ ชำเราผู้เสียหาย จริง ตาม ฟ้อง แล้ว วินิจฉัย ข้อกฎหมาย ว่า “จำเลย ฎีกา ข้อ ที่ 2ว่า ความผิด ฐาน พราก เด็ก อายุ ไม่เกิน 15 ปี ไป เสีย จาก บิดา มารดาผู้ปกครอง หรือ ผู้ดูแล โดย ไม่มี เหตุอันสมควร นั้น ตาม คำฟ้อง โจทก์บรรยาย ว่า จำเลย พราก ผู้เสียหาย อายุ ไม่เกิน 15 ปี ไป เสีย จาก บิดา มารดาผู้ปกครอง เท่านั้น การ ที่ ศาลอุทธรณ์ พิพากษา มา ลงโทษ จำเลย ฐาน พรากเด็ก อายุ ไม่เกิน 15 ปี ไป เสีย จาก ผู้ดูแล จึง เป็น การ พิพากษา นอกฟ้องพิเคราะห์ แล้ว เห็นว่า การ พราก เด็ก อายุ ไม่เกิน 15 ปี ไป เสีย จากบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือ ผู้ดูแล โดย ปราศจาก เหตุอันสมควร ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 317 นั้น ไม่ว่า จำเลย จะ พราก ไป จาก ใคร คนหนึ่งตาม ที่ กฎหมาย บัญญัติ ไว้ จำเลย ก็ มี ความผิด ทั้งสิ้น ดังนั้น แม้ โจทก์จะ บรรยายฟ้อง ว่า จำเลย พราก ผู้เสียหาย อายุ ไม่เกิน 15 ปี ไป เสีย จากบิดา มารดา ผู้ปกครอง โดย มิได้ บรรยาย ว่า พราก ไป จาก ผู้ดูแล ด้วยแต่ ทางพิจารณา ได้ความ ว่า จำเลย พราก ไป จาก ผู้ดูแล จำเลย ก็ มี ความผิดมิใช่ เป็น เรื่อง ข้อเท็จจริง ใน ทางพิจารณา แตกต่าง กับ ฟ้อง
จำเลย ฎีกา ข้อ สุดท้าย ว่า การ พา มีด คัตเตอ ร์ซึ่ง เป็น เครื่องเขียนและ ไม่เป็น อาวุธ โดยสภาพ ไป ใน เมือง จำเลย ย่อม ไม่มี ความผิด เห็นว่าแม้ มีด คัตเตอ ร์จะ ไม่เป็น อาวุธ โดยสภาพ แต่ ข้อเท็จจริง ใน คดี นี้ได้ความ ว่า ทุกครั้ง ที่ จำเลย ข่มขืน กระทำ ชำเรา ผู้เสียหาย จำเลย เอามีด คัตเตอ ร์ที่ จำเลย พา ไป ออก มา ขู่เข็ญ ผู้เสียหาย แสดง ว่า จำเลยพา มีด คัตเตอ ร์ไป โดย เจตนา จะ ใช้ เป็น อาวุธ มีด คัตเตอ ร์จึง เป็น อาวุธจำเลย จึง มี ความผิด ฐาน พา อาวุธ ไป ใน เมือง ตาม ฟ้อง ฎีกา ของ จำเลย ทุก ข้อฟังไม่ขึ้น ”
พิพากษายืน
