แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยนำภาพยนตร์ออกฉายในห้องเล็กศาลาเฉลิมกรุงเพื่อตรวจทดลองดูก่อนนำเสนอเจ้าพนักงานผู้ตรวจพิจารณา โดยได้เชื้อเชิญญาติมิตร์ของกรรมการบางคนมาช่วยออกความเห็นด้วย ดังนี้ ไม่เรียกว่าเป็นการฉายภาพยนตร์ให้คนดู ห้องเล็กที่ฉายภาพยนตร์จึงไม่เป็น “สถานที่มหรศพ” ตามวิเคราะห์ศัพท์แห่งมาตรา 3 การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นผิดตามกฎหมายข้างต้น
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันฉายภาพยนตร์เรื่องสงคราวชายทะเลให้ประชาชนดูณสถานที่มหรศพศาลาเฉลิมกรุงโดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ภาพยนตร์ พ.ศ.๒๔๗๓ ม.๓-๕-๒๐-๒๑-๒๒
ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยได้นำภาพยนตร์รายพิพาทออกฉายในห้องเล็กที่ศาลาเฉลิมกรุง ห้องเล็กนี้บางครั้งก็ใช้เป็นที่ฉายภาพยนตร์ในคนดูเพื่อเก็บเงินค่าดู บางครั้งก็ใช้เป็นที่ฉายภาพยนตร์ให้เจ้าพนักงานตรวจพิจารณา บางครั้งก็ใช้ฉายตรวจทดลองว่าสมควรจะฉายให้ประชาชนดูหรือไม่ ในคืนเกิดเหตุจำเลยได้ใช้ฉายยนตร์รายพิพาทเพื่อทดลองตรวจดูก่อนโดยมีจำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นผู้จัดการบริษัท จำเลยที่ ๒-๓ ซึ่งเป็นผู้จัดการบริษัท จำเลยที่ ๒-๓ ซึ่งเป็นลูกจ้างนอกจากนั้นกรรมการผู้ถือหุ้นบางคนและคนของบริษัทกับญาติมิตร์ที่ประชานุกรรมการเชิญมาช่วยออกความเห็นโดยมิใช่เชิญมาเป็นคนดูเพื่อประโยชน์ในการดูภาพยนตร์เท่านั้น รวมทั้งสิ้นประมาท ๒๐ คน ส่วนคนอื่นจะเข้าดูไม่ได้
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องโจทก์ปัญหาจึงมีว่า สถานที่ฉายภาพยนตร์ในคืนเกิดเหตุนั้นเป็นสถานที่มหรศพ ตามพระราชบัญญัติหรือไม่เห็นว่าตามข้อเท็จจริงดังกล่าวข้างต้น ในคืนเกิดเหตุจำเลยโดยความจริงใจใช้ห้องเล็กที่ฉายภาพยนตร์โดยฉะเพาะเพื่อทดลองตรวจดูก่อนนำเสนอเจ้าพนักงานดังนี้ จะเรียกว่าฉายภาพยนตร์ให้คนดู ตามวิเคราะห์ศัพท์แห่ง “สภาพที่มหรศพ” ตามพระราชบัญญัติไม่ได้พิพากษายืน
