คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 432/2503

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

การที่จำเลยซึ่งเป็นผู้อุทธรณ์ขอให้อนุญาตขยายระยะเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมการอุทธรณ์ตามที่กฎหมายกำหนดบังคับไว้ ก็เพื่อจะให้ได้รับอุทธรณ์นั่นเอง ศาลชั้นต้นได้อนุญาตขยายเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมไว้ และในชั้นอุทธรณ์ก็ได้อนุญาตอีกครั้งหนึ่ง และว่าถ้าจำเลยไม่ปฏิบัติก็เป็นอันยกอุทธรณ์ของจำเลยเสีย การที่จำเลยยื่นคำร้องต่อศาลอุทธรณ์อีกครั้งหนึ่ง ขอให้ศาลอุทธรณ์ขยายระยะเวลาให้อีก ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ยกคำร้อง กรณียุติในการที่จะให้รับอุทธรณ์ต่อไปแล้ว ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 236

ย่อยาว

คดีนี้ศาลแพ่งพิพากษาให้จำเลยชำระต้นเงินและดอกเบี้ยในวันครบกำหนดอายุอุทธรณ์จำเลยยื่นคำร้องขอยืดเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมและยื่นอุทธรณ์ไป ๑ วัน อ้างว่าได้รับเช็คนำไปขึ้นเงินไม่ทัน ศาลแพ่งอนุญาต วันรุ่งขึ้นจำเลยยื่นคำร้องอีกว่า ธนาคารไม่จ่ายเงินเพราะลายเซ็นผู้สั่งจ่ายไม่ชัดเจน ขอเลื่อนไปอีก ศาลแพ่งไม่อนุญาต ให้ยกคำร้องและสั่งไม่รับอุทธรณ์
ศาลแพ่งอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในวันที่ ๑ เมษายน ๒๕๐๒ ทนายจำเลยยื่นคำร้องวันที่ ๒ เมษายน ๒๕๐๒ ว่า ตัวจำเลยไปต่างจังหวัด ทนายจำเลยหาเงินมาพอจะซื้อฤชากรในการอุทธรณ์เท่านั้น ส่วนเงินวางศาลแทนโจทก์หาไม่ทัน ขอเลื่อนไปในวันรุ่งขึ้น ศาลแพ่งสั่งไม่อนุญาต ให้ยกคำร้อง วันที่ ๓ เมษายน ๒๕๐๒ เจ้าหน้าที่รายงานว่าจำเลย นำเงินค่าธรรมเนียมชั้นอุทธรณ์มาซื้อแสตมป์แล้ว ส่วนค่าธรรมเนียมที่จะชำระให้โจทก์ไม่นำมาชำระพ้นกำหนดวางแล้ว ศาลแพ่งสั่งรวมสำนวน
วันที่ ๓ เมษายน ๒๕๐๒ จำเลยยื่นคำร้องว่าจำเลยเดินทางกลับบ้าน ทราบเรื่องวันนี้ แต่ไม่สามารถนำเงินมาวางศาลได้ เพราะศาลชั้นต้นไม่อนุญาต ขอให้ศาลอุทธรณ์สั่งขยายการวางเงินแทนโจทก์ไปอีก ๑ วัน ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่อนุญาต ให้ยกคำร้อง
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยซึ่งเป็นผู้อุทธรณ์ขอให้อนุญาตขยายระยะเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมการอุทธรณ์ตามที่กฎหมายกำหนดบังคับไว้ ก็เพื่อจะให้ได้รับอุทธรณ์นั่นเอง ศาลชั้นต้นได้อนุญาตขยายเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมไว้ และในชั้นอุทธรณ์ก็ได้อนุญาตอีกครั้งหนึ่ง และว่าถ้าจำเลยไม่ปฏิบัติก็เป็นอันยกอุทธรณ์ของจำเลยเสีย การที่จำเลยยื่นคำร้องต่อศาลอุทธรณ์อีกครั้งหนึ่ง ขอให้ศาลอุทธรณ์ขยายระยะเวลาให้อีก ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ยกคำร้อง กรณียุติในการที่จะให้รับอุทธรณ์ต่อไปแล้ว ตามพฤติการณ์เห็นได้ว่าจำเลยไม่มีเจตนาแท้จริงหรือพยายามจะวางเงิน ตามมาตรา ๒๒๙ หรือ ๒๓๔ ป.วิ.พ.
พิพากษายกฎีกาจำเลย

Share