แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเช่าที่มีกำหนดระยะเวลาไว้นั้น เมื่อครบกำหนดตามสัญญาแล้ว สัญญาเช่าย่อมระงับโดยมิต้องบอกกล่าว./
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าตึกของโจทก์เพื่อการค้ามีกำหนด ๑ ปี ครบกำหนดแล้วโจทก์บอกเลิกการเช่าแต่จำเลยไม่ออก จากตึกเช่า จึงขอให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู้ว่า เช่าเพื่ออยู่อาศัยยอม+ คุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ
ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยเช่าเพื่อการค้า จึงพิพากษาขับไล่จำเลยกับบริวารออกไปจากตึกพิพาท.
จำเลยอุทธรณ์ โดยมีข้าหลวงยุติธรรมรับรองให้อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงได้.
ศาลอุทธรณืคงฟังว่า จำเลยเช่าเพื่อการค้า ส่วนข้อบอกกล่าวเลิกการเช่า จำเลยโต้เถียงว่าไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น ศาล อุทธรณ์เห็นว่า การเช่าตึกพิพาทมีกำหนดเวลา ๑ ปี เมื่อครบ ๑ ปีแล้ว สัญญาเช่าย่อมระงับโดยมิต้องบอกกล่าว เมื่อไม่ จำเต้องบอกกล่าวจึงไม่จำต้องวินิจฉัยว่า การบอกกล่าวนั้นชอบหรือไม่ ฯลฯ
จึงพิพากษายืน,
จำเลยฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อกฎหมายไว้ถูกต้องแล้ว จึงพิพากษายืน.
