แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อทะเบียนตำรับยาซึ่งห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมผู้เสียหายได้ขึ้นทะเบียนไว้ได้ถูกยกเลิกไปโดยผลแห่งพระราชบัญญัติการขายยา (ฉบับที่ 5) พ.ศ.2505 มาตรา 15 วรรคแรกแล้ว จำเลยจะอาศัยทะเบียนตำรับยาดังกล่าวสั่งยาเข้ามาจำหน่ายอีกไม่ได้ มาตรา 15 วรรคสองบัญญัติยกเว้นให้เฉพาะเจ้าของผู้ขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้วเท่านั้นโดยผ่อนผันให้ขายยาเก่าไปได้อีก 1 ปี หาได้รวมถึงบุคคลอื่นซึ่งอาศัยทะเบียนตำรับยาของคนอื่นสั่งยาเข้ามาจำหน่ายดังกรณีของจำเลยไม่
จำเลยรู้ดีแล้วว่า ห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมผู้เสียหายเป็นผู้ขึ้นทะเบียนตำรับยาสำเร็จรูปเลขที่ 869/2502 ไว้ก่อนแล้ว หาใช่ห้างหรือบริษัทอื่นไม่ ดังนี้ การที่จำเลยประกาศโฆษณาว่า มีบุคคลกระทำผิดกฎหมายเลียนแบบผลิตยาออกจำหน่าย ทั้งยังแอบอ้างใช้เลขทะเบียนปิดอยู่หน้ากล่องยา เช่นนี้ ย่อมเข้าใจได้ว่าหมายถึงห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมผู้เสียหายเป็นผู้ปลอมแปลงผลิตยาเลียนแบบออกจำหน่าย อันเป็นเท็จ เจตนาจะให้ห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมเสียความเชื่อถือโดยมุ่งประโยชน์แก่การค้าของจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้ง 2 ร่วมกันกระทำผิด คือ (ก) ระหว่างวันที่ 25 กรกฎาคม 2505 ถึง 9 กันยายน 2505 นำยาเม็ดชื่อเขี่ยงซิมอันเป็นยาสำหรับคนบริโภค ซึ่งผลิตหรือปรุงขึ้นตามตำรับนอกตำราฟาร์มาโคเปีย หรือตำราใด ๆ ซึ่งรัฐมนตรีประกาศระบุไว้ในราชกิจจานุเบกษาเข้ามาในราชอาณาจักรเพื่อขาย โดยไม่มีใบสำคัญการขึ้นทะเบียนตำรับยาตามกฎหมาย (ข) ระหว่าง 25 กรกฎาคม 2505 ถึง 5 ตุลาคม 2506 ร่วมกันขายยาดังกล่าว (ค) ระหว่างวันที่ 18 กันยายน 2505 ถึงวันที่ 6 ตุลาคม 2505 ร่วมกันไขข่าวแพร่หลายซึ่งข้อความเท็จ เพื่อให้เสียความเชื่อถือในสถานที่การค้า สินค้าและการพาณิชย์การเกี่ยวกับยาดังกล่าวของห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมผู้เสียหาย โดยมุ่งหมายแก่การค้าของจำเลย ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติการขายยา พ.ศ. 2493 มาตรา 14, 15, 31 ; พระราชบัญญัติการขายยา (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2505 มาตรา 3, 11 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272
จำเลยทั้ง 2 ให้การปฏิเสธ
ศาลแขวงพระนครใต้เห็นว่าตามฟ้องและข้อเท็จจริงที่ทั้งสองฝ่ายรับกันพอแก่การวินิจฉัยคดีได้แล้ว ให้งดสืบพยานและพิพากษาว่าจำเลยทั้ง 2 ผิดตามพระราชบัญญัติการขายยา พ.ศ. 2493 มาตรา 14, 15, 31 และพระราชบัญญัติการขายยา (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2505 มาตรา 3, 11ปรับจำเลยคนละ 300 บาท ข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272จำเลยไม่ผิดให้ยกฟ้องเฉพาะข้อนี้
โจทก์จำเลยทั้ง 2 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยทั้ง 2 ผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272 ด้วย ปรับคนละ 500 บาท นอกนั้นยืน
จำเลยทั้ง 2 ฎีกาขอให้ปล่อยจำเลย
ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติการขายยา (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2505มาตรา 15 บัญญัติให้ยกเลิกการขึ้นทะเบียนตำรับยาที่ได้กระทำไว้ก่อนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ และมาตรา 2 ให้พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป พระราชบัญญัติดังกล่าวนี้ได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาลงวันที่ 27 มีนาคม 2505 ฉะนั้น ทะเบียนตำรับยาเลขที่ 869/2502 ซึ่งผู้เสียหายได้ขึ้นทะเบียนไว้ต่อกระทรวงสาธารณสุขจึงถูกยกเลิกไปตั้งแต่วันที่ 28 มีนาคม 2505 แล้ว จำเลยจะอาศัยทะเบียนตำรับยาเลขที่ 869/2502 สั่งยาเขี่ยงซิมของบริษัทยู่เซ็ง ไต้หวัน เข้ามาจำหน่ายภายหลังที่ทะเบียนตำรับยาได้ถูกยกเลิกไปแล้วหาได้ไม่ ส่วนมาตรา 15 วรรค 2 ที่บัญญัติว่าส่วนยาที่ได้ยกเลิกการขึ้นทะเบียนดังกล่าวให้ขายได้ต่อไปอีกภายในกำหนด 1 ปีนั้น กฎหมายก็ยกเว้นให้เฉพาะเจ้าของผู้ขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้วเท่านั้น โดยผ่อนผันให้ขายยาเก่าไปได้อีก 1 ปี หาได้รวมถึงบุคคลอื่นซึ่งอาศัยทะเบียนตำรับยาของคนอื่นสั่งยาเข้ามาจำหน่ายดังกรณีของจำเลยนี้ไม่ การขึ้นทะเบียนตำรับยาที่กระทำไปก่อนแล้วทั้งหมดเป็นอันยกเลิกไปสิ้น จะต้องทำการขึ้นทะเบียนตำรับยากันใหม่อีก ทั้งจำเลยรับว่าได้ยื่นคำร้องขอขึ้นทะเบียนตำรับยาดังกล่าวตั้งแต่มิถุนายน 2505 จนบัดนี้กระทรวงสาธารณสุขก็ยังไม่อนุญาต ฉะนั้น เมื่อทะเบียนตำรับยาที่ 869/2502 มิใช่ทะเบียนที่จำเลยได้ขอขึ้นเอาไว้ จำเลยย่อมไม่ได้รับประโยชน์จากการผ่อนผันตามมาตรา 15 วรรค 2 เมื่อจำเลยรับตามฟ้องจำเลยจึงมีความผิด
ส่วนที่จำเลยลงประกาศโฆษณาในหนังสือพิมพ์จีนมีข้อความตามคำแปลว่า ตามทะเบียนยาสำเร็จรูปของกรมสาธารณสุขแห่งประเทศไทยที่ 869/2502 เป็นทะเบียนยาเม็ดเขี่ยงซิมของโรงงานอิวแซไต้หวันแต่เนื่องจากเมื่อเร็ว ๆ นี้ ได้มีบุคคลกระทำผิดกฎหมายเลียนแบบผลิตออกจำหน่าย ทั้งยังแอบอ้างใช้เลขทะเบียนปิดอยู่หน้ากล่องยาการกระทำเช่นนี้เป็นการกระทำผิดต่อกฎหมาย นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าแม้ประกาศฉบับนี้มิได้ระบุชื่อผู้เสียหาย แต่จำเลยรู้ดีแล้วว่าห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมผู้เสียหายเป็นผู้ขึ้นทะเบียนตำรับยาสำเร็จรูปเลขที่ 869/2502 ไว้ก่อนแล้ว หาใช่ห้างหรือบริษัทอื่นใดเป็นผู้ขึ้นทะเบียนเลขที่ดังกล่าวไว้ไม่ เช่นนี้ ย่อมเข้าใจได้ว่าจำเลยหมายถึงห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษม ผู้เสียหายเป็นผู้ปลอมแปลงผลิตยาเลียนแบบออกจำหน่าย อันเป็นความเท็จ ซึ่งบ่งเจตนาของจำเลยที่จะให้ผู้เสียหายเสียความเชื่อถือโดยมุ่งประโยชน์แก่การค้าของจำเลย จำเลยจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272 อีกด้วย
พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
