แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
โจทก์ยื่นคำร้องขอถอนฟ้องคดีความผิดต่อส่วนตัวในชั้นฎีกาตามคำร้องขอถอนฟ้องระบุว่าจำเลยทั้งสองได้นำเงิน 40,000 บาทมาชำระให้แก่โจทก์พร้อมใบคู่มือจดทะเบียนรถจักรยานยนต์ โดยสัญญาว่าจะทำการโอนทะเบียนกรรมสิทธิ์รถจักรยานยนต์แก่โจทก์ภายใน 10 วัน หากไม่สามารถโอนได้ จะยอมรับผิดชดใช้เงินแก่โจทก์20,000 บาท โจทก์จึงไม่ประสงค์จะดำเนินคดีกับจำเลยต่อไปจึงขอถอนฟ้อง และท้ายคำร้องจำเลยก็ได้ร่วมลงลายมือชื่อด้วยดังนี้ ตามคำร้องขอถอนฟ้องดังกล่าวเป็นการยอมความกันโดยถูกต้องตามกฎหมายแล้ว สิทธินำคดีอาญามาฟ้องย่อมระงับไปตั้งแต่มีการยอมความกันตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(2)โจทก์จึงไม่อาจมายื่นคำร้องขอถอนคำร้องขอถอนฟ้องในภายหลังอีกได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 และประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83, 91 จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยทั้งสองมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83, 91ลงโทษจำเลยที่ 1 ปรับกรรมละ 15,000 บาท รวมสองกรรม ปรับเป็นเงิน30,000 บาท สำหรับจำเลยที่ 2 ลงโทษจำคุกกรรมละ 1 เดือน รวมห้ากรรมจำคุกมีกำหนด 5 เดือน จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนจำเลยทั้งสองฎีกา ระหว่างการพิจารณาของศาลฎีกา โจทก์ยื่นคำร้องขอถอนฟ้อง จำเลยทั้งสองไม่คัดค้าน ต่อมาโจทก์ยื่นคำร้องขอถอนคำร้องขอถอนฟ้อง
ศาลฎีกาพิเคราะห์แล้ว “ตามคำร้องขอถอนฟ้องของโจทก์ลงวันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2533 โจทก์ระบุว่า จำเลยทั้งสองได้นำเงินสดจำนวน 40,000 บาท มาชำระให้แก่โจทก์พร้อมด้วยใบคู่มือการจดทะเบียนรถจักรยานยนต์ให้แก่โจทก์ และจำเลยทั้งสองสัญญาว่าจะทำการโอนทะเบียนกรรมสิทธิ์รถจักรยานยนต์คันดังกล่าวให้แก่โจทก์ภายใน 10 วัน หากไม่สามารถโอนได้จะยอมรับผิดชดใช้เงินแก่โจทก์จำนวน 20,000 บาท โจทก์จึงไม่ประสงค์จะดำเนินคดีกับจำเลยต่อไปจึงขอถอนฟ้อง และท้ายคำร้องดังกล่าวจำเลยก็ได้ร่วมลงลายมือชื่อด้วยเห็นว่า ตามคำร้องขอถอนฟ้องของโจทก์ข้างต้น เป็นการยอมความกันโดยถูกต้องตามกฎหมายแล้ว สิทธินำคดีอาญามาฟ้องย่อมระงับไปตั้งแต่มีการยอมความกันดังกล่าว ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 39(2) จึงให้ยกคำร้องขอถอนคำร้องขอถอนฟ้องของโจทก์และให้จำหน่ายคดีเสียจากสารบบความ”
