แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยจะขอสืบพะยานถึงคำ “บ้านเรือนของนางสนิทไม่เกี่ยวข้องในที่ดินรายนี้” ว่ารวมถึงที่ดินที่ปลูกอยู่ด้วยนั้น เป็นการสืบแสดงความหมายของข้อความแห่งเอกสารว่า ข้อความนั้นหมายถึงที่ดินด้วย ซึ่งเป็นการสืบแสดงว่าคู่ความอีกฝ่ายหนึ่งตีความหมายผิด ดังข้อความวรรคท้ายของมาตรา 94 ป.ม.วิ.แพ่ง จำเลยมีสิทธินำสืบได้ไม่ต้องห้ามตามมาตรานี้
ประชุมใหญ่ครั้งที่ 17/2492
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยคืนเงินมัดจำ และใช้ค่าเสียหายเพราะจำเลยผิดสัญญาจะขายที่ดิน จำเลยให้การว่า จำเลยตกลงจะขายฉะเพาะที่ดินที่เหลือจากแบ่งขานให้นางสนิท โจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญา ไม่มีสิทธิจะเรียกเงินมัดจำคืน
ศาลชั้นต้นสอบถามคู่ความแล้วงดสืบพะยาน พิพากษาให้โจทก์ชนะคดี
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาได้วินิจฉัยโดยที่ประชุมใหญ่ว่า แม้จะยก ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา ๙๔ มาปรับกับสัญญาจะซื้อขายในคดีเรื่องนี้ก็ดี การที่จำเลยจะขอสืบพะยานถึงคำ “บ้านเรือนของนางสนิทไม่เกี่ยวข้องในที่ดินรายนี้” ว่ารวมถึงที่ดินที่ปลูกเรือนอยู่ด้วยนั้น ก็เป็นการสืบแสดงความหมายของข้อความแห่งเอกสารว่าข้อความนั้นหมายถึงที่ดินด้วย ซึ่งเป็นการสืบแสดงว่าคู่ความอีกฝ่ายหนึ่ง ตีความหมายผิด ดังข้อความวรรคท้ายของมาตรา
จำเลยมีสิทธินำสืบได้
พิพากษายกคำพิพากษาศาลล่าง ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณา แล้วพิพากษาใหม่
