แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความผิดตามมาตรานี้ต้องปรากฎว่าจำเลยรู้แล้วว่าข้อความนั้นเป็นเท็จจึงจะมีผิด
ย่อยาว
ในวันที่โจทก์หา น. กับ ท.ไปทำหนังสือสัญญาโอนขายที่ดินให้ ป. โดย น. กับ ท.ปลอมตัวเป็น อ.แล ข.เจ้าของโฉนด ในวันนั้นจำเลยไปที่หอทะเบียนเพื่อขอรับมฤดกที่ดินของบิดาจำเลย น.กับ ท.ได้วานจำเลยให้ลงชื่อเป็นพะยานในสัญญาซื้อขาย แต่จำเลยหารู้จัก น. หรือ อ.เจ้าของโฉนดไม่ จำเลยเสียอ้อนวอน น.ไม่ได้ จึงลงชื่อเป็นพะยานให้ ต่อมาจึงปรากฎว่า น.กับ ท.ปลอมตัวไปทำสัญญาโอนขายที่ดินดังนี้ มีปัญหาว่าจำเลยจะมีผิดฐานเป็นพะยานเท็จตาม ม.๒๒๖ หรือไม่.
ศาลฎีกาตัดสินว่าจำเลยไม่มีผิดเพราะตาม ม.๒๒๖ จะต้องปรากฎว่าจำเลยรู้ว่าข้อความนั้นเป็นความเท็จบอกให้เจ้าพนักงานผู้มีตำแหน่งทำการตามหน้าที่จดลงไว้ แต่คดีนี้จำเลยหารู้ความเท็จอย่างใดไม่ ให้ยกฟ้องโจทก์
