แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์จดทะเบียนเครื่องหมายการค้ากับสินค้าจำพวก10ซึ่งเป็นสินค้าเกี่ยวกับเครื่องบอกเวลาในประเทศไทยตั้งแต่ปี2494เครื่องหมายการค้าของโจทก์เป็นรูปมงกุฎห้ายอดบนยอดมงกุฎแต่ละยอดมีจุดกลมสีดำใต้มงกุฎมีอักษรโรมันคำว่าROLEX(โรเล็กซ์)ส่วนจำเลยเพิ่งจดทะเบียนเครื่องหมายการค้ากับสินค้าจำพวก39รายการดินสอและสินค้าจำพวก39ทั้งจำพวกเมื่อปี2524และปี2526โดยเครื่องหมายการค้าของจำเลยเป็นรูปมงกุฎห้ายอดมีจุดกลมสีดำอยู่บนมงกุฎเช่นเดียวกันใต้มงกุฎต่างมีอักษรโรมันคำว่าLolexซึ่งมีลักษณะตัวอักษรคล้ายคลึงกันทั้งยังอ่านออกเสียงคล้ายคำว่า”โรเล็กซ์”ด้วยเมื่อพิจารณารวมทั้งหมดจึงคล้ายคลึงกันมากแม้จำเลยจะจดทะเบียนในสินค้าต่างจำพวกกับสินค้าของโจทก์ก็นับได้ว่าเป็นการลวงสาธารณชนให้หลงผิดเพราะผู้ซื้อหรือผู้ใช้สินค้าอาจหลงผิดว่าสินค้าของจำเลยเป็นสินค้าที่โจทก์ผลิตขึ้นแม้จำเลยจะยังมิได้นำสินค้าภายใต้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวออกจำหน่ายแต่การที่จำเลยนำเครื่องหมายการค้าดังกล่าวไปจดทะเบียนถือได้ว่าเป็นการใช้สิทธิไม่สุจริตทำให้โจทก์เสียหายโจทก์จึงมีสิทธิห้ามจำเลยใช้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวต่อไปได้ โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นเจ้าของเครื่องหมายการค้ามานานกว่า80ปีและได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าไว้แล้วทั้งในต่างประเทศและในประเทศไทยเป็นการอ้างว่าโจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าดีกว่าจำเลยผู้ได้จดทะเบียนไว้ในประเทศไทยจึงขอให้เพิกถอนการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของจำเลยเป็นการใช้สิทธิตามพระราชบัญญัติ เครื่องหมายการค้าพ.ศ.2474มาตรา41(1)นอกเหนือจากการที่เคยใช้สิทธิโต้แย้งต่อนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามมาตรา22ไว้แล้วโจทก์ย่อมมีอำนาจฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง และ แก้ไข คำฟ้อง ว่า โจทก์ เป็น เจ้าของ เครื่องหมายการค้า อักษร โรมัน คำ ว่า ROLEX และ รูป มงกุฎ ประดิษฐ์ โดย ใช้ กับสินค้า นาฬิกา สาย นาฬิกา ร่ม กระเป๋า เป็นต้น ซึ่ง มี จำหน่ายเป็น ที่ แพร่หลาย นิยม ทั่ว โลก มา นาน และ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้าใน ประเทศ ต่าง ๆ หลาย ประเทศ รวมทั้ง ใน ประเทศ ไทย จำเลย ได้ นำเครื่องหมายการค้า รูป มงกุฎ และ อักษร โรมัน คำ ว่า Lolex อ่าน โรเร็กซ์ ไป จดทะเบียน เป็น เครื่องหมายการค้า ของ จำเลย ตาม คำขอ จดทะเบียน เลขที่ 120718 ทะเบียน เลขที่ 80432 และ คำขอ เลขที่ 130119ทะเบียน เลขที่ 84377 โดย ใช้ วิธี ดัดแปลง อักษร โรมัน คำ ว่า ROLEXของ โจทก์ กล่าว คือ ROLEX ของ โจทก์ เขียน ด้วย ตัว พิมพ์ จำเลย เปลี่ยน ตัวR เป็น L และ เขียน ด้วย ตัว เขียน อ่าน ออกเสียง ว่า โรเล็กซ์ หรือ โรเร็กซ์ เหมือน หรือ คล้าย กัน ส่วน รูป มงกุฎ มี 5 ยอด และ มี จุด บน 5 ยอด เหมือน คล้าย ของ โจทก์ การ ที่ จำเลย นำ เครื่องหมายการค้ารูป มงกุฎ และ คำ ว่า Lolex ไป ใช้ กับ สินค้า เช่น ดินสอ เป็น การกระทำโดย มี เจตนา เพื่อ ให้ สาธารณชน สับสน หลงผิด ว่า สินค้า ของ จำเลย เป็น ของโจทก์ หรือ โจทก์ เป็น เจ้าของร่วม อยู่ ด้วย และ เป็น การ ใช้ สิทธิโดย ไม่สุจริต ลอก เลียน เครื่องหมายการค้า ของ โจทก์ ให้ เหมือน หรือคล้าย กัน การกระทำ ของ จำเลย ก่อ ให้ เกิด ความเสียหาย แก่ โจทก์เนื่องจาก โจทก์ ได้ ลงทุน สร้าง ชื่อเสียง ใน เครื่องหมายการค้า เพื่อให้ เป็น ที่ รู้ จัก แพร่หลาย เป็น เงิน หลาย ร้อย ล้าน บาท ต่อ ปี ผู้รับ มอบอำนาจ โจทก์ คน ก่อน ได้ คัดค้าน คำขอ จดทะเบียน ของ จำเลย เลขที่ 120718แต่ นายทะเบียน ยก คำคัดค้าน ส่วน คำขอ เลขที่ 130119 โจทก์ ไม่ ทันได้ คัดค้าน ขอให้ พิพากษา ว่า เครื่องหมายการค้า รูป มงกุฎ และ อักษร โรมันคำ ว่า Lolex ของ จำเลย เหมือน คล้าย เครื่องหมายการค้า รูป มงกุฎและ อักษร โรมัน คำ ว่า ROLEX ของ โจทก์ ให้ จำเลย และ หรือ นายทะเบียนเครื่องหมายการค้า ถอน คำขอ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้าคำขอ เลขที่ 120718 ทะเบียน เลขที่ 80432 และ คำขอ เลขที่ 130119ทะเบียน เลขที่ 84377 หาก จำเลย ไม่ปฏิบัติ ตาม ให้ ถือเอา คำพิพากษาเป็น การแสดง เจตนา ของ จำเลย ห้าม จำเลย ใช้ และ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า รูป มงกุฎ และ อักษร โรมัน คำ ว่า ROLEX อีก ต่อไป ให้ จำเลยใช้ ค่าเสียหาย แก่ โจทก์ เดือน ละ 50,000 บาท นับแต่ วันฟ้อง จนกว่าจะ เลิก ใช้
จำเลย ให้การ ว่า เครื่องหมายการค้า ของ โจทก์ นั้น รูป มงกุฎไม่ เหมือน หรือ คล้าย กับ ของ จำเลย กล่าว คือ รูป มงกุฎ ของ โจทก์ มี ลักษณะเรียว บาง เล็ก มี วงรี ขอบ บาง อยู่ ข้าง ใต้ ส่วน รูป มงกุฎ ของ จำเลย หนา ทึบมี ขีด หนา ทึบ อยู่ ใต้ มงกุฎ ตัวอักษร ก็ ไม่ เหมือน หรือ คล้าย กันอย่าง เห็น ได้ ชัด อักษร โรมัน ของ โจทก์ ขึ้น ต้น ด้วย ตัว R เป็น ตัว พิมพ์ทั้งหมด เรียง ติดต่อ กัน ส่วน ของ จำเลย ขึ้น ต้น ด้วย ตัว L (Lolex)เป็น ตัว เขียน ทุก ตัว ต่อเนื่อง กัน บุคคลธรรมดา ที่ ไม่สามารถ อ่านอักษร โรมัน ได้ ก็ สามารถ เห็น ความ แตกต่าง กัน ได้ จำเลย ไม่ได้ นำอักษร โรมัน ของ โจทก์ มา ดัดแปลง ดังนั้น เครื่องหมายการค้า ของ จำเลยจึง ไม่ เหมือน หรือ คล้าย กับ เครื่องหมายการค้า ของ โจทก์ ไม่ทำ ให้สาธารณชน สับสน หลงผิด ว่า สินค้า ของ จำเลย เป็น สินค้า ของ โจทก์ นอกจาก นี้ชนิด สินค้า คือ นาฬิกา ที่ โจทก์ อ้างว่า เป็น เจ้าของ เครื่องหมายการค้าเป็น สินค้า คน ละ ชนิด และ จำพวก กับ เครื่องหมายการค้า ของ จำเลยซึ่ง อยู่ ใน จำพวก 39 มี ดินสอ กระดาษ เครื่องเขียน และ เครื่อง เย็บ สมุดปัจจุบัน จำเลย ยัง ไม่ได้ นำ เครื่องหมายการค้า ทั้ง สอง คำขอ ไป ใช้และ หรือ จำหน่าย สินค้า ตาม ที่ ขอ จดทะเบียน เพียง จัด พิมพ์ สติกเกอร์เป็น รูป เครื่องหมายการค้า ของ จำเลย เพื่อ เตรียม นำ มา ติด บน สินค้าดังกล่าว และ จะ นำ เสนอ ขาย ใน การ ยื่น คำขอ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้าตั้งแต่ ปี 2524 จำเลย ยื่น คำขอ จดทะเบียน โดยสุจริต โดย โจทก์ ได้ ทราบและ ได้ โต้แย้ง คัดค้าน ต่อ นายทะเบียน เครื่องหมายการค้า ซึ่ง นายทะเบียนเครื่องหมายการค้า มี คำวินิจฉัย ว่า เครื่องหมายการค้า ของ จำเลยและ ของ โจทก์ ใช้ สำหรับ สินค้า ต่าง จำพวก ไม่มี ความ สัมพันธ์ กันถือไม่ได้ว่า เป็น เครื่องหมายการค้า ที่ เหมือน หรือ คล้าย กัน จน ถึงนับ ได้ว่า เป็น การ ลวง สาธารณชน ให้ยก คำคัดค้าน ของ โจทก์ และ ให้ รับจดทะเบียน เครื่องหมายการค้า ของ จำเลย ต่อไป โจทก์ ไม่ได้ อุทธรณ์คำวินิจฉัย ของ นายทะเบียน หรือ นำ คดี สู่ ศาล ภายใน 90 วัน นับแต่วันที่ ได้รับ หนังสือ แจ้ง คำวินิจฉัย ของ นายทะเบียน โจทก์ จึง ไม่มี สิทธิโต้แย้ง สิทธิ ความ เป็น เจ้าของ เครื่องหมายการค้า ใน คำขอ จดทะเบียนเลขที่ 120718 ทะเบียน เลขที่ 80432 และ คำขอ เลขที่ 130119ทะเบียน เลขที่ 84377 ของ จำเลย การกระทำ ของ จำเลย ไม่ทำ ให้ โจทก์ได้รับ ความเสียหาย โจทก์ ไม่มี สิทธิ ดีกว่า จำเลย ใน เครื่องหมายการค้าที่ จำเลย ได้ จดทะเบียน เป็น เจ้าของ แล้ว ขอให้ ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้น พิพากษายก ฟ้อง
โจทก์ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษากลับ ให้ จำเลย ถอน คำขอ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า เลขที่ 120718 ทะเบียน เลขที่ 80432 และ คำขอ จดทะเบียนเลขที่ 130119 ทะเบียน เลขที่ 84377 หาก จำเลย ไม่ปฏิบัติ ให้ ถือเอาคำพิพากษา เป็น การแสดง เจตนา ของ จำเลย ให้ จำเลย ให้ ค่าเสียหาย แก่ โจทก์เดือน ละ 5,000 บาท นับแต่ วันฟ้อง จนกว่า จำเลย จะ เลิก ใช้ เครื่องหมายการค้า ที่ เหมือน หรือ คล้าย กับ เครื่องหมายการค้า ของ โจทก์
จำเลย ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า จำเลย ฎีกา ใน ประการ แรก ว่า เครื่องหมายการค้าของ จำเลย มิได้ เหมือน หรือ คล้าย กับ เครื่องหมายการค้า ของ โจทก์จน ถึง นับ ได้ว่า เป็น การ ลวง สาธารณชน ให้ หลงผิด เห็นว่า โจทก์จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า กับ สินค้า จำพวก 10 ซึ่ง เป็น สินค้าเกี่ยวกับ เครื่อง บอก เวลา ใน ประเทศ ไทย ตั้งแต่ ปี 2494 ตาม เอกสาร หมายจ. 5 เครื่องหมายการค้า ของ โจทก์ เป็น รูป มงกุฎ ห้า ยอด บน ยอด มงกุฎแต่ละ ยอด มี จุด กลม สี ดำ ใต้ มงกุฎ มี อักษร โรมัน คำ ว่า LOLEX (โรเล็กซ์)ส่วน จำเลย เพิ่ง จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า กับ สินค้า จำพวก 39รายการ ดินสอ และ สินค้า จำพวก 39 ทั้ง จำพวก เมื่อ ปี 2524 และ ปี 2526ตาม เอกสาร หมาย จ. 10 และ จ. 11 โดย เครื่องหมายการค้า ของ จำเลยเป็น รูป มงกุฎ ห้า ยอด มี จุด กลม สี ดำ อยู่ บน ยอด มงกุฎ เช่นเดียวกันใต้ มงกุฎ ต่าง ก็ มี อักษร โรมัน คำ ว่า Lolex ซึ่ง มี ลักษณะ ตัวอักษรคล้ายคลึง กัน ทั้ง ยัง อ่าน ออกเสียง คล้าย คำ ว่า “โรเล็กซ์” ด้วยเมื่อ พิจารณา รวมทั้งหมด จะ เห็น ได้ว่า คล้ายคลึง กัน มาก แม้ จำเลยจะ จดทะเบียน สินค้า ต่าง จำพวก กับ สินค้า ของ โจทก์ ก็ นับ ได้ว่า เป็นการ ลวง สาธารณชน ให้ หลงผิด เพราะ ผู้ซื้อ หรือ ผู้ใช้ สินค้า อาจ หลงผิด ว่าสินค้า ของ จำเลย เป็น สินค้า ที่ โจทก์ ผลิต ขึ้น แม้ จำเลย จะ ยัง มิได้นำ สินค้า ภายใต้ เครื่องหมายการค้า ดังกล่าว ออก จำหน่าย แต่ การ ที่จำเลย นำ เครื่องหมายการค้า ดังกล่าว ไป ทำการ จดทะเบียน ถือได้ว่าการกระทำ ของ จำเลย เป็น การ ใช้ สิทธิ ไม่สุจริต ทำให้ โจทก์ เสียหายโจทก์ จึง มีสิทธิ ห้าม จำเลย ใช้ เครื่องหมายการค้า ดังกล่าว ต่อไป ได้
จำเลย ฎีกา ต่อมา ว่า โจทก์ ไม่มี อำนาจฟ้อง เพราะ มิได้ อุทธรณ์ต่อ คณะกรรมการ เครื่องหมายการค้า คัดค้าน คำวินิจฉัย ของ นายทะเบียนเครื่องหมายการค้า ที่ ให้ยก คำคัดค้าน ของ โจทก์ หรือ นำ คดี ไป สู่ ศาลภายใน 90 วัน นับแต่ วันที่ ได้รับ คำวินิจฉัย จาก นายทะเบียน นั้นเห็นว่า คดี นี้ โจทก์ ฟ้อง ว่า โจทก์ เป็น เจ้าของ เครื่องหมายการค้ามา นาน กว่า 80 ปี และ ได้ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า ไว้ แล้วทั้ง ใน ต่างประเทศ และ ใน ประเทศ ไทย เป็น การ อ้างว่า โจทก์ มีสิทธิใน เครื่องหมายการค้า ดีกว่า จำเลย ผู้ ได้ จดทะเบียน ไว้ ใน ประเทศ ไทยจึง ขอให้ เพิกถอน การ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า ของ จำเลย เป็น การใช้ สิทธิ ตาม พระราชบัญญัติ เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2474 มาตรา 41(1)นอกเหนือ จาก การ ที่ เคย ใช้ สิทธิ โต้แย้ง ต่อ นายทะเบียน เครื่องหมายการค้าตาม มาตรา 22 ไว้ แล้ว โจทก์ ย่อม มีอำนาจ ฟ้อง
พิพากษาแก้ เป็น ว่า จำเลย ไม่ต้อง รับผิด ใน เรื่อง ค่าเสียหายนอกจาก ที่ แก้ ให้ เป็น ไป ตาม คำพิพากษา ศาลอุทธรณ์
