แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
นายจ้างร่วมรับผิดกับลูกจ้าง
ย่อยาว
คดีนี้เดิมจำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นลูกจ้าง จำเลยที่ ๒ ได้ขับรถยนตร์ของจำเลยที่ ๒ โดยรถยนตร์โจทก์เสียหาย อัยยการจึงฟ้องจำเลยที่ ๑ เป็นคดีอาชญา ศาลตัดสินว่าจำเลยที่ ๑ ประมาทให้ปรับ โจทก์จึงมาฟ้องคดีนี้ เรียกค่าสินไหมทดแทนเป็นเงิน ๕๕๕ บาท
จำเลยต่อสู้ว่าเรียกเงินเกินกว่าที่เสียหาย
ศาลเดิมตัดสินให้จำเลยใช้เงินโจทก์ ๔๔๕ บาท ๕๐ สตางค์
ศาลอุทธรณ์แก้ให้ใช้เพียง ๓๕๕ บาท
จำเลยที่ ๒ ฎีกาข้อกฎหมายว่า คดีนี้โจทก์ไม่ได้นำสืบถึงข้อประมาทของจำเลย จะฟังเอาข้อเท็จจริงจากคำพิพากษาในคดีอาชญาที่ จำเลยที่ ๑ ถูกฟ้องมามัดให้จำเลยที่ ๒ ต้องรับผิดต่อโจทก์ไม่ได้ เพราะจำเลยที่ ๒ ไม่ได้ถูกฟ้องในคดีนั้นด้วย
ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้ได้มีข้อโต้เถียงข้อประมาทเลินเล่อหรือว่าจำเลยที่ ๒ ไม่ต้องรับผิด คงเถียงกันแต่ว่าโจทก์ควรได้ค่าสินไหมทดแทนเพียงใดเท่านั้นแลศาลอุทธรณ์วินิจฉัยให้จำเลยใช้เงินโจทก์ก็มิได้อาศัยข้อเท็จจริงในคดีอาชญาที่จำเลยที่ ๑ ถูกฟ้อง จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย
