แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ไนเรื่องลักทรัพย์ โจทสืบพยานไปได้ + ปากได้ร้องขอแก้โคเปนกะบือ เมื่อไม่เปนเหตุไห้จำเลยหลงข้อต่อสู้แล้ว โจทขอแก้ได้
ย่อยาว
คดีนี้โจทฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยตามกดหมายลักสนะอาณามาตรา ๙๙๔ ตอนท้ายและมาตรา ๓๒๑ ซึ่งจำเลยไห้การปติเสธ
เมื่อสืบพยานไปได้สองปากได้ความว่าทรัพย์นั้นเปนกะบือไม่ไช่โค ทนายจำเลยจึงแถลงว่า ผิดจากฟ้องขอไห้งดสืบพยาน ฝ่ายโจทยื่นคำร้องขอแก้ฟ้อง แต่สาลชั้นต้นไม่อนุญาตไห้แก้ อ้างเหตุว่า โจทสืบข้อเท็ดจริงตามที่ปรากตไนทางพิจารนาต่างกับข้อเท็ดจิงที่กล่าวไนฟ้องทำไห้จำเลยเสียเปรียบ จึงพิพากสายกฟ้อง
โจทอุธรน์ สาลอุธรน์เห็นว่าทรัพย์นี้เปนรายละเอียดที่ต้องกล่าวไนฟ้องตามประมวนวิธีพิจารนาอาณามาตรา ๑๕๘(๘) และขอแก้รายละเอียดเช่นนี้ไม่ถือว่าทำไห้จำเลยเสียเปรียบหรือหลงข้อต่อสู้ตามประมวนวิธีพิจารนาอาณา ม.๑๖๔ โจทย่อมขอแก้ได้ จึงพิพากสาไห้โจทแก้ประเภททรัพย์ได้ตามคำร้องและไห้สาลชั้นต้นดำเนินการพิจารนาพิพากสาไหม่ตามรูปความ
จำเลยดีกา สาลดีกาเห็นว่าคดีนี้จำเลยไห้การปติเสธหย่างกว้าง ๆ มิได้ต่อสู้กล่าวอ้างเกี่ยวแก่ทรัพย์ที่พิพาทนั้นเลย ไม่มีเหตุที่จะเห็นว่าจำเลยหลงต่อสู้ถึงประเภททรัพย์ที่โจทระบุผิดพลาดมาไนฟ้องโดยความพลั้งเผลอนั้นแต่ประการได ทั้งความข้อนี้ก็เปนเพียงรายละเอียดซึ่งต้องแถลงไนฟ้อง โจทชอบที่จะแก้ไขได้ไนระหว่างพิจารนาไนสาลชั้นต้นตามประมวนวิธีพิจารนาอาณามาตรา ๑๖๔ ไม่เรียกว่าทำไห้จำเลยเสียเปรียบ จึงพิพากสายืนตาม
