แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์จำเลยโดยเห็นว่าเป็นอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณา จำเลยอุทธรณ์คำสั่งนี้ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกอุทธรณ์ คำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดจำเลยฎีกาไม่ได้
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า จำเลยขาดนัดโดยจงใจ ไม่อนุญาตให้จำเลยยื่นคำให้การและแก้ไขเพิ่มเติมคำให้การ ให้ยกคำร้องของจำเลย และสั่งตามคำขอของโจทก์ว่า จำเลยขาดนัดยื่นคำให้การ ให้นัดสืบพยานโจทก์ จำเลยอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นนี้ ศาลชั้นต้นเห็นว่าเป็นการอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณาไม่รับอุทธรณ์ จำเลยอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นที่ปฏิเสธไม่รับอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าอุทธรณ์ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 226(1)จึงมีคำสั่งยกอุทธรณ์ จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “คดีนี้ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืนตามคำปฏิเสธของศาลชั้นต้นที่ไม่รับอุทธรณ์ของจำเลย คำสั่งศาลอุทธรณ์จึงเป็นที่สุด ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 จำเลยฎีกาต่อมาหาได้ไม่”
พิพากษายกฎีกา คืนค่าธรรมเนียมศาลชั้นฎีกาทั้งหมดให้แก่จำเลย โจทก์ไม่แก้ฎีกาจึงไม่กำหนดค่าทนายความให้
