แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคดีฟ้องขอให้ลงโทษฐานฉ้อโกง โจทก์อ้างรายงานของอำเภอว่าไม่ปรากฎว่าจำเลยย้ายที่อยู่ไปอยู่แห่งใดนั้น ไม่เป็นเหตุพอที่ศาลจะออกหมายจับจำเลย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๓๐๔ ขอให้ศาลออกหมายเรียกจำเลยมาพิจารณา ศาลประทับฟ้องแล้วออกหมายเรียกไป ผู้ส่งหมายรายงานว่าส่งไม่ได้ เพราะจำเลยอพยพไปจากที่อยู่ตามฟ้องโจทก์นานแล้ว ไม่ได้ความว่าไปอยู่ที่ใด โจทก์จึงยื่นคำร้องขอให้ศาลออกหมายจับจำเลยตามมาตรา ๕๘,๕๙ แห่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญา อ้างว่าไม่สามารถจะสืบทราบที่อยู่ของจำเลยได้ ศาลชั้นต้นเห็นว่ายังไม่มีเหตุสมควรจะออกหมายจับ จึงให้จำหน่ายคดีของโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เหตุซึ่งกฎหมายให้ออกหมายจับได้ตามมาตรา ๖๖ แห่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญานั้น ต้องได้ความโดยแน่นอนเช่นจากคำแจ้งความโดยสาบาสตัวหรือพฤตติการณ์อย่างอื่น ว่าโจทก์ไม่สามารถจะสืบสวนให้ทราบที่อยู่ของจำเลยได้ คดีนี้ไม่ปรากฎว่าโจทก์ได้สืบสวนแล้ว จึงไม่ปรากฎเหตุผลอันสมควรที่จะให้ศาลสั่งออกหมายจับจำเลย พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า การที่โจทก์อ้างว่าจำเลยไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งนั้นเพียงแต่โจทก์ได้รับรายงานเช่นนั้นจากอำเภอโจทก์มิได้สืลสวนให้ได้ความแน่นอนอย่างใดจะถือว่าจำเลยเป็นคนไม่มีหลักแหล่งจริงตามข้อบัญญัติในกฎหมายไม่ได้ ที่ศาลล่างไม่ออกหมายจับให้โจทก์ชอบแล้ว พิพากษายืน
