แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯลฯ พ.ศ. 2490 ไม่ได้ให้บทวิเคราะห์ศัพท์คำว่า “อาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม” ไว้ ฉะนั้นอาวุธปืนใดเป็นอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามหรือไม่ จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีอาวุธปืนธรรมดาไว้ในครอบครองผิดตาม พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯลฯ มาตรา 7, 72 ปรับ 225 บาท ฯลฯล
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าปืนของกลางเป็นอาวุธปืนที่ใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตาม มาตรา 55, 78 ให้จำคุก 1 ปี ปรับ 1000 บาท เพิ่มโทษและลดแล้ว คงจำคุก 22 วัน ปรับ 666 บาท 66 สตางค์ โทษจำ คุกให้ยกเสีย ดังนี้ จำเลยจะฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 220./
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยมีอาวุธปืนเล็กสั้นขนาด ๓.๕ ม.ม. ๑ กระบอกกระสุน ๓ นัด ซึ่งเป็นอาวุธและกระสุนปืนแบบที่ใช้ใน กองทัพไทยเป็นอาวุธ และกระสุนปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามไว้ในครอบครอง โดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ ลงโทษ
ศาลชั้นต้นฟังว่า อาวุธปืนและกระสุนของกลางไม่ใช่อาวุธสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม จะลงโทษจำเลยได้แต่ เพียงฐานมีอาวุธปืนและกระสุนปืนธรรมดา จึงพิพากษาว่าจำเลยผิดตาม พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯลฯ มาตรา ๗ , ๗๒ ปรับ ๒๒๕ บาท เพิ่มโทษตามมาตรา ๗๒ และลดตามมาตรา ๕๙ แห่ง ก.ม.ลักษณะอาญาคงเหลือปรับ ๑๕๐ บาท ฯลฯ
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เชื่อว่า อาวุธปืนและกระสุนปืนของกลางเป็นอาวุธปืนชะนิดที่สำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราว พิพากษาแก้ ให้ลงโทษตาม พ.ร.บ. อาวุธปืน ฯลฯ มาตรา ๕๕, ๗๘ จำคุก ๑ ปี ปรับ ๑๐๐๐ บาท เพิ่มโทษและลดโทษแล้ว จำคุก ๒๒ วัน ปรับ ๖๖๖ บาท ๖๖ สตางค์ โทษจำคุกให้ยก
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีต้องห้ามฎีกาข้อเท็จจริงตาม วิ.อาญามาตรา ๒๒๐ พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯลฯ พ.ศ. ๒๔๙๐ ไม่ได้ให้บทวิ เคราะห์ศัพท์คำว่า “อาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม” ไว้ว่าอาวุธปืนชะนิดไรเป็นอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะ แต่ในการสงคราม ฉะนั้นอาวุธปืนใดเป็อาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามหรือไม่ จึงเป็นปัญยาข้อเท็จจริง ฎีกาจำเลยเถียงว่า อาวุธปืนของกลางไม่ใช่เป็นอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม จึงเป็นการเถียงปัญาข้อ เท็จจริง ต้องห้าม จึงให้ยกฎีกาจำเลย./
