แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องขอแก้บท ต้องกล่าวความชัดแต่อ้างบทผิดโดยพลั้งพลาด เมื่อศาลพิจารณาเห็นว่า จำเลยทำผิดดังข้อหาที่ลงโทษได้ (เทียบฎีกาที่ 796/69)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเปนผู้ร้ายลักกระบือขอ ภ.ไป ๒ ตัว แต่ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๔๙
ศาลเดิมตัดสินให้ยกฟ้อง
ในวันศาลเดิมอ่านคำพิพากษาแล้ว โจทก์ยื่นคำร้องขอแก้บท ๒๔๙ เปน ๒๙๔ ศาลเดิมไม่อนุญาตให้แก้
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าควรให้โจทก์แก้ได้ จึงตัดสินให้ศาลเดิมพิจารณาและพิพากษาคดีตามรูปความ
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์กล่าวความขัดแต่อ้างบทผิดโดยพลั้งพลาดเช่นนี้ แม้โจทก์มิได้ร้องขอแก้ เมื่อศาลพิจารณาเห็นว่าจำเลยทำผิดดังข้อหา ก็มีอำนาจลงโทษได้ ตามฎีกาที่ ๗๙๖/๒๔๖๙ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
