แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีที่ขึ้นศาลทหาร เมื่อศาลทหารได้สั่งเรื่องประกันไปอย่างไรแล้วจะอุทธรณ์คำสั่งไปยังศาลอุทธรณ์อันเป็นศาลพลเรือนไม่ได้ (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 732/2505)
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องจำเลยต่อศาลมณฑลทหารบกที่ ๕ (ศาลจังหวัดชุมพร) ขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๓๕ นายสมจิตรนายประกันได้ทำสัญญาประกันจำเลยต่อศาล ต่อมานายประกันผิดสัญญาประกัน ศาลสั่งปรับนายประกัน ๘๐,๐๐๐ บาท นายประกันยื่นคำร้องว่าจำเลยถึงแก่กรรมขอให้ลดค่าปรับโจทก์แถลงขอให้ศาลไต่สวน ศาลไต่สวนแล้วไม่เชื่อว่าจำเลยได้ตายจริง จึงไม่ลดค่าปรับให้
นายประกันผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกอุทธรณ์ของนายประกัน
นายประกันผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในกรณีผิดสัญญาประกันต่อศาลนั้น มาตรา ๑๑๙ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา บัญญัติไว้เป็นพิเศษว่า ศาลมีอำนาจสังบังคับตามสัญญาประกัน หรือตามที่ศาลเห็นควรโดยมิต้องฟ้อง และเมื่อศาลสั่งประการใดแล้ว ฝ่ายผู้ถูกบังคับตามสัญญาประกันมีอำนาจอุทธรณ์ฎีกาได้ก็ตาม แต่กรณีที่ว่านี้เป็นอำนาจของศาลพลเรือนส่วนคดีนี้การสั่งคำร้องขอปล่อยชั่วคราวและสั่งปรับนายประกันเป็นเรื่องของศาลมณฑลทหารบกที่ ๕ (ศาลจังหวัดชุมพร) ทั้งสิ้นอันเป็นศาลทหาร คดีที่ขึ้นศาลทหาร เมื่อศาลทหารได้สั่งเรื่องประกันไปอย่างไรแล้ว จะอุทธรณ์คำสั่งไปยังศาลอุทธรณ์อันเป็นศาลพลเรือนไม่ได้
พิพากษายืน
