แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่หญิงจำเลยรับว่าบุตรของตนเกิดจากชายซึ่งเป็นโจทก์โดยโจทก์จำเลยได้เสียกันแต่มิได้จดทะเบียนสมรส เพียงเท่านี้ยังไม่เป็นเหตุพอที่จะชี้ขาดให้จดทะเบียนว่าเด็กนั้นเป็นบุตรของโจทก์ทีเดียว ในเมื่อฝ่ายจำเลยยังคัดค้านอยู่ จำต้องพิจารณาต่อไปว่ามีเหตุผลอย่างใดที่จะให้ศาลมีคำพิพากษาให้จดทะเบียนตามความใน ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1527 (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 7/2501)
ย่อยาว
ได้ความว่านางผวาจำเลยรับว่า ด.ญ. วิไลวรรณ เกิดจากนายนิสัยโจทก์ แต่โจทก์จำเลยไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาว่า ด.ญ. วิไลวรรณเป็นบุตรของโจทก์ ห้ามจำเลยขัดขวาง
จำเลยต่อสู้ว่า โจทก์ชอบเล่นการพนัน โจทก์ประสงค์จะเป็นผู้รับมรดกโดยรู้ว่า ด.ญ.วิไลวรรณเป็นผู้จะได้รับมรดกของจำเลยขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยาน แล้ววินิจฉัยว่า ด.ญ.วิไลวรรณเป็นบุตรของโจทก์ พิพากษาให้นายทะเบียนอำเภอหนองฉางรับจดทะเบียนว่า ด.ญ.วิไลวรรณเป็นบุตรโจทก์ ห้ามมิให้จำเลยขัดขวางในการรับจดทะเบียน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาโดยมติที่ประชุมใหญ่เห็นว่า การที่จำเลยรับว่าด.ญ.วิไลวรรณเกิดจากโจทก์ เพียงเท่านี้ยังไม่เป็นเหตุพอที่จะชี้ขาดให้จดทะเบียนว่าเป็นบุตรโจทก์ทีเดียว เพราะฝ่ายจำเลยยังคัดค้านอยู่ จึงจำต้องพิจารณาว่า มีเหตุผลอย่างใดที่จะให้ศาลมีคำพิพากษาให้จดทะเบียนตามความใน ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1527
พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการสืบพยานโจทก์จำเลย แล้วพิพากษาใหม่
