แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ทำสัญญาค้ำประกันลูกจ้างซึ่งทำหน้าที่เป็นช่างทองของโจทก์โดยยอมรับผิดชดใช้ค่าเสียหายที่ลูกจ้างทำขึ้นนั้นย่อมหมายความว่าผู้ค้ำประกันยอมใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ซึ่งเกิดจากการกระทำของลูกจ้างในหน้าที่การงานที่จ้างกันเท่านั้นหากจะให้ผู้ค้ำประกันรับผิดในประการอื่นนอกจากหน้าที่การงานที่จ้างเช่นเงินล่วงหน้าที่ลูกจ้างขอรับไปนั้นความรับผิดเช่นว่านี้ต้องกล่าวไว้ให้ชัดมิฉะนั้นผู้ค้ำประกันไม่ต้องรับผิด
ประเพณีเป็นข้อเท็จจริงที่ต้องนำสืบ อ้างว่าตามประเพณีช่างทองจะต้องรับเงินล่วงหน้าผู้ค้ำประกันจึงต้องรับผิดด้วยดังนี้เมื่อโจทก์ไม่สืบผู้ค้ำประกันจึงไม่ต้องรับผิด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นบริษัทจำกัด โดยนายเจนต์และนางพยงค์เป็นกรรมการ มีอำนาจลงลายมือชื่อประทับตราเป็นสำคัญแทนบริษัทได้จำเลยค้ำประกันนายเตียซ้งเข้าทำงานในหน้าที่ช่างทองของบริษัทโจทก์ โดยจำเลยยอมรับผิดชดใช้ความเสียหายที่นายเตียซ้งทำขึ้น
นายเตียซ้งได้รับเงินล่วงหน้าจากโจทก์ไป 7,500 บาท ตามประเพณีช่างทอง แล้วหลบหนีไปไม่ตกงาน ยักยอกเอาเศษทองคำคิดเป็นเงิน 463 บาท จำเลยยอมใช้แต่ค่าเศษทองคำไม่ยอมใช้เงินที่นายเตียซ้งเอาไปขอให้ศาลบังคับ
จำเลยตัดฟ้องว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยเพราะจำเลยมิได้เป็นคู่สัญญากับโจทก์ จำเลยทำสัญญาค้ำประกันนายเตียซ้งไว้กับนายลิ้มเต็กซ้ง ผู้จัดการห้างอี่สุ้นมุ้ย ไม่เกี่ยวกับโจทก์
ฟ้องโจทก์เคลือบคลุม การรับเงินล่วงหน้าไม่ใช้ประเพณีของช่างทองและจำเลยมิได้ค้ำประกันรายนี้และต่อสู้อื่น ๆ อีก
ศาลชั้นต้นฟังว่าบริษัทโจทก์กับห้างอี่สุ้นมุ้ยตามสัญญาค้ำประกันคืออันเดียวกันโจทก์มีอำนาจฟ้องจำเลยได้ โจทก์จ่ายเงินล่วงหน้าให้นายเตียซ้งไปเป็นเงิน 5,500 บาท และนายเตียซ้งยังส่งทองคำที่รับมาทำให้โจทก์ไม่ครบขาดอีก 19 กรัมคิดเป็นเงิน 463 บาท ซึ่งจำเลยยอมรับใช้ตามสัญญาค้ำประกันแต่เงินที่โจทก์จ่ายล่วงหน้าให้นายเตียซ้งนั้น จำเลยไม่ต้องรับผิด เพราะตามสัญญาค้ำประกันหมายถึงการกระทำอันเกี่ยวกับหน้าที่ของนายเตียซ้งโดยตรง พิพากษาให้จำเลยใช้เงินราคาเศษทองคำ 463 บาท นอกจากนั้นยก
โจทก์แต่ฝ่ายเดียวอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาเห็นว่าสัญญาค้ำประกันที่จำเลยค้ำประกันนายเตียซ้งกับบริษัทโจทก์มีข้อความว่า “ผู้ค้ำประกันตกลงยินยอมรับผิดชอบในเมื่อผู้นี้ (นายเตียซ้ง) หนีไปด้วยประการทั้งปวง จะเป็นเหตุใดก็ตามซึ่งเป็นการกระทำของนายเตียซ้งแล้วผู้ค้ำประกันยอมชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ห้างอี้สุ้นมุ้ย เป็นจำนวนเงินเท่าที่ผู้นี้กระทำความเสียหาย อย่างสูงคิดเป็นราคาทองคำบริสุทธิ์หนักไม่เกิน 20 บาท ฯลฯ”
เมื่อพิจารณาความในสัญญาโดยเฉพาะในข้อที่ว่า “ฯลฯ จะเป็นเหตุใดก็ตาม ซึ่งเป็นการกระทำของนายเตียซ้งแล้ว ผู้ค้ำประกันจะยอมชดใช้ค่าเสียหายให้แก่โจทก์ประกอบกับพิจารณาถึงว่ากรณีเป็นเรื่องสัญญาค้ำประกันนายเตียซ้ง ในการที่โจทก์จ้างนายเตียซ้งทำงานในหน้าที่ช่างทองแล้ว ย่อมหมายถึงว่าผู้ค้ำประกันยอมชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ ซึ่งเกิดจากการกระทำของนายเตียซ้งในหน้าที่การงานที่จ้างกันหากจะให้ผู้ค้ำประกันรับผิดในประการอื่นนอกจากหน้าที่การงานที่จ้างแล้ว ก็ควรจะกล่าวให้ชัดแจ้ง เงินที่โจทก์จ่ายล่วงหน้าให้นายเตียซ้งไปนี้จำเลยไม่รู้เห็น เป็นการให้กันไปเองไม่เกี่ยวกับกิจการงานที่จ้าง และโจทก์ไม่ได้สืบให้ ปรากฏตามฟ้องว่าตามประเพณีช่างทองจะต้องขอรับเงินล่วงหน้านั้นอย่างใด ดังนั้นจะฟังว่านายเตียซ้งหนีหรือไม่ก็ตาม จำเลยไม่ต้องรับผิดชดใช้เงินที่โจทก์จ่ายล่วงหน้าให้นายเตียซ้ง
พิพากษายืน
