แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กรรมการอำเภอมีอำนาจประกาศหวงห้ามที่ดินว่างเปล่าไว้ปลูกสร้างสถานที่ราชการ
ผู้ใดเข้ามาอยู่ในที่ ๆ อำเภอประกาศหวงห้ามแล้วอำเภอสั่งให้+ ไม่ออกย่อมมีความผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงาน
ย่อยาว
คดีได้ความว่าเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๗ นายอำเภอได้ประกาศหวงห้ามที่ดินว่างเปล่าไว้สำหรับปลูกสร้างสถานที่ราชการอำเภอ และประกาศนี้มิได้กินความถึงที่ซึ่งราษฎรปลูกสร้างทำกินอยู่ก่อนประกาศ น.จำเลยเข้าทำไร่นาอยู่ในที่นี้ก่อนประกาศแล้ว ส่วน ส.และ ท.จำเลยเข้าไปอยู่ในที่พิพาทหลังจากอำเภอประกาศหวงห้ามแล้ว เจ้าพนักงานได้เรียกตัวจำเลยมาว่ากล่าวหลายครั้ง จำเลยไม่ยอมออกไปจากที่ ครั้นวันที่ ๑๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๘๑ เจ้าพนักงานได้ออกคำสั่งให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกไปให้พ้นที่ภายใน ๑๕ วัน จำเลยไม่ปฏิบัติตาม โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตามกฎหมายอาญา ม.๓๓๔(๒)
ศาลชั้นต้นยกฟ้องสำหรับ น.จำเลยโดยว่าได้เข้ามาอยู่ก่อนประกาศแล้ว แต่ลงโทษ ส.และ ท.จำเลยตามมาตรา ๓๓๔ ข้อ ๒
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องจำเลยทั้ง ๓ คน
โจทก์ฎีกาว่าแม้ น.จำเลยจะอยู่ในที่มาก่อนประกาศหวงห้าม เมื่อปรากฎว่าเป็นที่สาธารณะแล้วจำเลยก็ต้องออกไปตามคำสั่งอำเภอ และว่า ส.กับ ท.ควรมีความผิด
ศาลฎีกาตัดสินว่า ประกาศมิได้กินความถึงที่ซึ่งราษฎรปลูกสร้างทำกินอยู่ก่อนประกาศ น.จำเลยจึงมิได้ทำการขัดคำสั่งอำเภอ ส่วน ส. กับ ท.จำเลยเข้ามาอยู่ในที่ภายหลังประกาศแล้ว แม้อำเภอจะได้ยินยอมให้อาศัยอยู่ต่อมาโดยมิได้ว่ากล่าวขับไล่เสียแต่ชั้นแรก อำเภอยังมีอำนาจตามกฎหมายที่จะสั่งให้จำเลยออกไปจากที่ได้เวลานี้ ส.กับ ท.ต้องมีความผิดฐานขัดคำสั่ง บังคับคดียืนตามศาลชั้นต้น
