แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำสั่งศาลชั้นต้นที่ยกคำร้องขอยกเว้นค่าธรรมเนียมชั้นอุทธรณ์ฉบับที่สองของจำเลยโดยให้เหตุผลว่าเป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาซ้ำ คำสั่งของศาลอุทธรณ์ย่อมเป็นที่สุด ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 156/1 วรรคท้าย
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกจากที่ดินและอาคารพิพาทกับให้ชำระค่าเสียหายแก่โจทก์ จำเลยอุทธรณ์พร้อมขอขยายระยะเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมศาลชั้นอุทธรณ์ ต่อมาจำเลยวางเงินค่าธรรมเนียมศาลชั้นอุทธรณ์บางส่วนจำนวน 20,000 บาท แล้วยื่นคำร้องขอยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลชั้นอุทธรณ์ส่วนที่เหลือ ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งยกคำร้อง จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยและกำหนดระยะเวลาให้จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมศาลชั้นอุทธรณ์ ส่วนที่เหลือมาวางศาลภายใน 15 วัน นับแต่ทราบคำสั่งหากจำเลยประสงค์จะอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้นต่อไป จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมศาลชั้นอุทธรณ์บางส่วนจำนวน 50,000 บาท มาวางศาลและขอขยายระยะเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมศาลชั้นอุทธรณ์ส่วนที่เหลือ ศาลชั้นต้นอนุญาตถึงวันที่ 29 ธันวาคม 2559 เมื่อถึงวันดังกล่าวจำเลยยื่นคำร้องขอยกเว้นค่าธรรมเนียมชั้นอุทธรณ์ส่วนที่เหลืออีก
ศาลชั้นต้นพิจารณาคำร้องแล้ว มีคำสั่งยกคำร้อง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นอุทธรณ์ให้เป็นพับ
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำสั่งศาลชั้นต้นที่ยกคำร้องขอยกเว้นค่าธรรมเนียมชั้นอุทธรณ์ฉบับที่สองของจำเลยโดยให้เหตุผลว่าเป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาซ้ำก็ตาม แต่ก็ถือว่าเป็นขั้นตอนเกี่ยวกับการขอยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลนั่นเอง ซึ่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 156/1 วรรคท้าย บัญญัติว่า ในกรณีที่ศาลมีคำสั่งอนุญาตให้ยกเว้นค่าธรรมเนียมให้แต่เฉพาะบางส่วนหรือมีคำสั่งให้ยกคำร้อง ผู้ขออาจอุทธรณ์คำสั่งนั้นต่อศาลได้ภายในกำหนดเจ็ดวันนับแต่วันมีคำสั่ง คำสั่งของศาลอุทธรณ์เช่นว่านี้ให้เป็นที่สุด จำเลยจึงไม่มีสิทธิฎีกาอีก การที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยมานั้นเป็นการไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
พิพากษายกฎีกาของจำเลย เนื่องจากเป็นการขออนุญาตยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลจึงไม่มีค่าขึ้นศาลที่จะสั่งคืน ค่าฤชาธรรมเนียมอื่นให้เป็นพับ
