แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องแม้ฟังข้อเท็จจริงไม่ตรงกันก็ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและยื่นคำร้องเพิ่มเติมฟ้องว่า จำเลยสมคบกับพวกใช้เครื่องมือลักจับปลาในบ่อของโจทก์ และทำลายต้นข้าวเสียหาย ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๘๘,๒๙๓,๓๒๔,๓๒๕ และ๒๓+
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า จำเลยสมคบกันจับปลาจริงแต่จำเลยเข้าใจโดยมีเหตุผลสมควรว่าเป็นหนองสาธารณะประโยชน์ มิได้เคยมีจิตต์คิดเป็นโจร พิพากษายกฟ้อง.
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า หนองรายนี้เป็นหนองสาธารณะ +ที่จับได้คือ ปลาในหนองสาธารณะนั่นเอง จำเลยไม่มีผิดฐานยักยอกทรัพย์ พิพากษายืน.
โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีเรื่องนี้ศาลอุทธรณ์ได้พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นโดยอาศัยข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา ๒๑๙ ให้ยกฎีกาของโจทก์
