แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คณะกรมการอำเภอมีหน้าที่ปกครองรักษาวัดร้างที่ไม่มีสุงฆ์อาศัยรวมทั้งธรณีสงฆ์ที่ขึ้นแก่วัดนั้นด้วย ถ้าผู้ใดเข้าปลูกสร้างวัดย่อมมีอำนาจสั่งห้ามได้.
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่าโจทก์กับพวกได้ลงทุนปฏิสังขรณ์วัดเขาพนมวังซึ่งเป็นวัดร้างและปลูกสร้างสำนักสงฆ์ขึ้น ได้นิมนต์พระภิกษุไปจำพรรษาในวัดนั้น ต่อมาจำเลยซึ่งเป็นนายอำเภอได้ออกคำสั่งห้ามมิให้โจทก์ปลูกสร้างสำนักสงฆ์ต่อไป ที่สร้างแล้วให้รื้อภายใน ๑๕ วัน โจทก์ได้ทราบคำสั่งแล้วไม่ปฏิบัติการ จำเลยจึงเรียกตัวโจทก์ไปสอบสวนและควบคุมโจทก์ไว้ในที่สุดอัยยการส่งฟ้องยังศาล แต่ศาลยกฟ้อง โจทก์จึงได้ฟ้องคดีนี้ขอให้ลงโทษจำเลย.
ศาลชั้นต้นตัดสินว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๗๐.
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์.
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าพระราชบัญญัติปกครองคณะสงฆ์ให้อำนาจจำเลยดูแลวัดร้าง การที่โจทก์มาทำอะไรในวัดร้านี้ โดยมิได้ขออนุญาตจากจำเลยก่อนจึงเป็นการมิชอบ จำเลยย่อมมีอำนาจที่จะจัดการตามที่จำเลยได้กระทำไปได้ ไม่เป็นการผิดกฎหมาย จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์.
