แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แถบติดคอเสื้อของโจทก์จำเลยต่างใช้อักษรโรมันคำเดียวกัน แต่เครื่องหมายแถบไม่เหมือนกัน โดยของโจทก์ใช้ตัวเอน และมีอักษรโรมันอื่นประกอบด้วย ส่วนของจำเลยเป็นอักษรตัวตรง และมีภาษาไทยประกอบ แตกต่างกันเห็นได้ชัด ทั้งโจทก์จำเลยก็ประกอบการค้าในลักษณะแตกต่าง คือ โจทก์ผลิตเสื้อสำเร็จรูปส่งจำหน่ายตามร้านค้า ส่วนจำเลยตั้งร้านรับจ้างตัดเสื้อกางเกง และใช้แถบติดคอเสื้อเฉพาะที่จำเลยรับจ้างตัดเท่านั้น จึงไม่พอฟังว่าจำเลยเอาสินค้าของจำเลยไปลวงขายว่าเป็นสินค้าของโจทก์ ไม่เป็นการทำละเมิดต่อโจทก์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและเพิ่มเติมฟ้องว่า โจทก์ผลิตเสื้อออกจำหน่ายใช้ชื่อ Taste (เทส์ท) โดยมีแผ่นบอกชื่อติดที่เสื้อทุกตัว ต่อมาจำเลยเอาชื้อที่โจทก์ใช้ดังกล่าวไปใช้เป็นชื่อเสื้อที่จำเลยผลิต เพื่อให้ประชาชนหลงเชื่อว่าเป็นสินค้าที่โจทก์ผลิตจำหน่าย นอกจากนี้จำเลยยังใช้ชื่อดังกล่าวเป็นชื่อร้านของจำเลยด้วย ทำให้โจทก์เสียหาย เพราะต้องเสียค่าโฆษณาสูญเปล่า ส่วนจำเลยได้ประโยชน์ ขอให้ห้ามมิให้จำเลยใช้ชื่อเทส์ทต่อไป และให้จำเลยใช้ค่าสินไหมทดแทนพร้อมด้วยดอกเบี้ย
จำเลยทั้งสองให้การและเพิ่มเติมคำให้การว่า โจทก์ไม่ใช่เจ้าของเครื่องหมายเทส์ท และไม่ได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า จึงไม่มีอำนาจฟ้อง จำเลยไม่ได้ขายเสื้อสำเร็จรูปอย่างโจทก์ แถบผ้าเครื่องหมายที่ใช้ไม่เหมือนกับของโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ได้ความตามคำรับของโจทก์ว่า โจทก์ไม่ได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า TASTE (เทส์ท) และโจทก์ไม่ได้ฟ้องโดยอาศัยสิทธิในเครื่องหมายการค้าดังกล่าว ในปัญหาที่ว่าจำเลยได้เอาสินค้าของจำเลยไปลวงขายว่าเป็นสินค้าของโจทก์หรือไม่นั้น เห็นว่า เครื่องหมายแถบติดคอเสื้อของโจทก์จำเลยไม่เหมือนกัน เพราะแถบติดคอเสื้อของโจทก์เป็นอักษรโรมันใช้ตัวเอนว่า TASTE และยังมีอักษรโรมันว่า RL และ มีอักษรตัวตรงในบรรทัดล่างว่า modern from U.S.A. ส่วนแถบติดคอเสื้อของจำเลย แม้จะเป็นอักษรโรมันว่า TASTE แต่ก็เป็นอักษรตัวตรง และบรรทัดต่อไปใช้อักษรไทยตัวใหญ่ว่า “เทส์ท” และมีอักษรไทยบรรทัดถัดไปอีกว่า “๒๓ บางลำภู” แสดงให้เห็นว่าร้านเทส์ท อยู่เลขที่ ๒๓ บางลำภู อันเป็นการแตกต่างกันเห็นได้ชัด ทั้งโจทก์จำเลยก็ประกอบการค้าในลักษณะที่แตกต่างกัน กล่าวคือโจทก์ผลิตเสื้อสำเร็จรูปส่งจำหน่ายตามร้านต่าง ๆ ส่วนจำเลยตั้งร้านรับจ้างตัดเสื้อกางเกง จำเลยจะใช้เครื่องหมายของจำเลยดังกล่าวติดคอเสื้อเฉพาะเสื้อที่จำเลยรับจ้างตัดเท่านั้น ที่โจทก์นำสืบว่าโจทก์เคยใช้นายทรงสิทธิและนายสิทธิชัยไปตัดเสื้อที่ร้านจำเลย จำเลยอวดอ้างสรรพคุณและอ้างว่าได้โฆษณาทางโทรทัศน์ เป็นทำนองว่าจำเลยแอบอ้างเครื่องหมายการค้าของโจทก์นั้น ก็ไม่น่ารับฟัง พฤติการณ์ของจำเลยทั้งสองตามที่โจทก์นำสืบยังไม่พอฟังว่าจำเลยทั้งสองเอาสินค้าของโจทก์ไปลวงขชายว่าเป็นสินค้าของโจทก์ ไม่เป็นการทำละเมิดต่อโจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษามาชอบแล้ว
พิพากษายืน ค่าทนายความชั้นฎีกาให้เป็นพับ
