แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ลักษณพะยาน คำพะยานผู้ที่ไปในการกระทำผิดด้วย มีน้ำหนักน้อย
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยกับ ท.ฮ.ค.ถ.พากันไปเที่ยว ท.ถูกพวกที่ไปด้วยกันฆ่าตาย โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยเปนผู้ฆ่า แลนำ ค.ซึ่งเปนพวกที่ไปด้วยกันมาเลิกความว่า จำเลยกับ ถ.เปนผู้ฆ่า ท.ตาย แลมี อ.เบิกความว่าไปตัดไม้ในป่ากับ ส.ได้ยินเสียงคนร้องจึงออกมายืนดูริมทางเห็นจำเลยกับ ถ.ไล่ ท.ไป กับมีนายอุ้ยอีกปากหนึ่งว่า จำเลยบอกพะยานต่อหน้านายอ่อนสาว่าเปนคนฆ่า ท.ตาย ดังนี้
ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๔๙ ให้จำคุก ๒๐ ปี ลดตาม ม.๕๙ เสีย ๑ ใน ๔ คงจำคุก ๑๕ ปี
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า ค.พะยานของโจทก์คนนี้ เมื่อเกิดเหตุแล้วได้หลบหนีไป ส่วนจำเลยได้มาแจ้งแก่ผู้ใหญ่บ้านแลอำเภอว่า ค.แล ถ.เปนคนฆ่า ท. นายอำเภอจึงทำอุบายเกลี้ยกล่อมมารดาของ ค.ว่า ถ้าคนที่ไม่ใช้ต้นคิดฆ่า ท.มาหาบอกความสัตย์จริงจะช่วย ค.เข้ามาหาอำเภอบอกว่าจำเลยฆ่าก็เพราะมีหวังจะไม่ต้องโทษ ฉะนั้นถ้อยคำของ ค.จึงมีน้ำหนักน้อยที่สุด ส่วน อ.ที่อ้างว่าตัดไม้อยู่กับ ส.นั้น โจทก์ก็หาได้อ้าง ส.มาเปนพะยานด้วยไม่ แลคำนายอุ้ยขัดกับคำนายอ่อนสา เพราะฉะนั้นคดีของโจทก์จึงไม่พอลงโทษจำเลยให้ยกฟ้องเสีย
