แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำฟ้องโจทก์ว่าเหตุเกิดที่ตำบลโพธิ์งาม และตามบัญชีระบุพยานระบุว่าบ้านผู้เสียหายอยู่ตำบลประจันตคาม แต่ทางพิจารณาได้ความว่าผู้เสียหายมิใช่ลูกบ้านตำบลโพธิ์งาม ผู้เสียหายบ้านอยู่เกาะยาง กระบือที่หายเอาไว้ในคอกตื่นขึ้นมาไม่เห็นกระบือจึงออกตาม ไม่ได้ความชัดว่าคอกกระบือที่เกิดเหตุอยู่ที่ไหน เช่นนี้ ยังไม่ถือว่าข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับฟ้อง
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นลงโทษนายพุด ฐานลักกระบือตามมาตรา 294
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าปรากฎตามบัญชีระบุพยานว่าบ้านเจ้าทรัพย์อยู่ตำบลประจันตคาม ผู้ใหญ่บ้านโพธิงาม เบิกความว่าเจ้าทรัพย์ไม่ใช่ลูกบ้านของตน โจทก์ฟ้องว่าที่เกิดเหตุอยู่ตำบลโพธิงาม ข้อเท็จจริงจึงต่างกับฟ้อง ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยได้ลักกระบือไปจริง ส่วนเรื่องตำบลที่เกิดเหตุนั้น ปรากฏว่าในฟ้องว่า เหตุเกิดตำบลโพธิงามผู้ใหญ่บ้านโพธิงามพยานโจทก์ว่า เจ้าทรัพย์ไม่ใช่ลูกบ้านของตนและว่าคืนเกิดเหตุเจ้าทรัพย์ซึ่งอยู่บ้านห่างกัน 30 เส้นได้มาเรียกพยานไปช่วยตามกระบือ และเจ้าทรัพย์เบิกความว่าบ้านอยู่เกาะยางกระบือที่หายเอาไว้ในคอก ตื่นขึ้นไม่เห็นกระบือก็ออกตาม ไม่ได้ความชัดว่าคอกกระบืออยู่ที่ไหน จึงไม่พอวินิจฉัยว่าข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง จึงพิพากษากลับลงโทษจำเลยตามศาลชั้นต้น
