แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ลูกหนี้ตามคำพิพากษาทำนิติกรรมต่อกรมการอำเภอขายนาพิพาทของตน 2 แปลงให้แก่บุคคลภายนอกโดยสมรู้เจตนาลวงเพื่อป้องกันมิให้เจ้าหนี้ยึดทรัพย์ ดังนี้ถือว่านิติกรรมนั้นเกิดจากเจตนาลวงจึงตกเป็นโมฆะเสียเปล่าตาม ป.พ.พ. ม.118 และ 133 โจทก์ผู้เป็นเจ้าหนี้ย่อมมีสิทธิจะยึดนาพิพาท 2 แปลงมาขายทอดตลาดได้โดยไม่ต้องฟ้องขอให้เพิกถอนการโอนตามนัยแห่งคำพิพากษาฎีกาที่ 329/2480.
ย่อยาว
คดีนี้ผู้ร้องได้ยื่นคำร้องว่าที่นามือเปล่าตำบลบ้านหว้า จังหวัดปราจีนบุรี ๒ แปลงซึ่งโจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดและขอให้ประกาศขายทอดตลาดนั้นเป็นทรัพย์ของผู้ร้อง ขอให้ถอนการยึด
โจทก์คัดค้านว่านาพิพาท ๒ แปลงเป็นของจำเลยครอบครองทำนาตลอดมาผู้ร้องเป็นมารดาจำเลย หากผู้ร้องจะมีหลักฐานใด ๆ เกี่ยวกับที่นาพิพาท จำเลยกับผู้ร้องก็ได้สมยอมทำขึ้นภายหลังโจทก์ฟ้องจำเลยโดยไม่มีค่าตอบแทนเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้โจทก์นำยึดทรัพย์ เมื่อจำเลยแพ้คดี
ศาลชั้นต้นพิพากษายกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา ศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนและประชุมปรึกษาคดีนี้แล้วเห็นว่ารูปคดีตามคพพยานโจทก์ เชื่อได้ว่าจำเลยกับผู้ร้องได้สมรู้กันทำการโอนขายนาพิพาท ๒ แปลงด้วยเจตนาลวงจึงตกเป็นโมฆะเสียเปล่าตาม ป.พ.พ. ม.๑๑๘ และ ๑๓๓ โจทก์ผู้เป็นเจ้าหนี้ย่อมมีสิทธิที่จะยึดนาพิพาท ๒ แปลงมาขายทอดตลาดโดยไม่ต้องฟ้องขอให้เพิกถอนการโอนตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๓๒๙/๒๔๘๐ ระหว่างนายกิก พิณเนียม โจทก์ นางเช้า เผือกพัน จำเลย นางไล้ อินศิริ ผู้ร้องขัดทรัพย์ ฉนั้นฎีกาของผู้ร้องจึงฟังไม่ขึ้น ศาลล่างทั้งสองพิพากษาให้โจทก์ชนะคดีผู้ร้องชอบแล้ว จึงพิพากษายืน.
