แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลไต่สวนแล้วมีคำสั่งเมื่อวันที่ 28 มิถุนายน 2493 ว่าจำเลยไม่ใช่คนอนาถา ให้ยกคำร้อง ถ้าประสงค์จะอุทธรณ์ ก็ให้จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมมาวางภายใน 3 วันนับแต่วันนี้ ดังนี้จำเลยย่อมมีสิทธินำเงินค่าธรรมเนียมมาวางศาลในวันที่ 1 กรกฎาคม 2493 ได้ เพราะ ป.ม.แพ่งฯมาตรา 158 มิให้นับวันแรกแห่งระยะเวลา รวมคำนวณเข้าด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ที่พิพาทเป็นมรดกได้แก่โจทก์ ครั้นโจทก์ไปขอรับมรดก จำเลยไปคัดค้านขอรับส่วนแบ่ง ๕ ไร่ จึงขอให้ศาลแสดงว่าที่พิพาททั้งหมดเป็นของโจทก์
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาให้ที่พิพาทเป็นของโจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาตรวจปรึกษาแล้ว ที่โจทก์คัดค้านว่า จำเลยฟ้องอุทธรณ์อย่างอนาถา ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้ว มีคำสั่งลงวันที่ ๒๘ มิถุนายน ๒๔๙๓ ว่า จำเลยมิใช่คนอนาถา ให้ยกคำร้องของจำเลย ถ้าประสงค์จะอุทธรณ์ให้นำเงินมาวางภายใน ๓ วัน นับแต่วันนี้ ครั้นวันที่ ๑ กรกฎาคม ๒๔๙๓ จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมมาวางศาล ศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลย ซึ่งวางเงินค่าธรรมเนียมเกินกำหนด ไปวันหนึ่งจึงไม่เป็นฟ้องอุทธรณ์ตามกฎหมายนั้น เห็นว่าการนับระยะเวลาตาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๕๘ มิให้นับวันแรกแห่งระยะเวลานั้นรวมคำนวณเข้าด้วย ฉะนั้นการวางค่าธรรมเนียมของจำเลย จึงไม่เกินกำหนด ๓ วัน ศาลชั้นต้นรับอุทธรณ์ชอบแล้ว
ส่วนข้อเท็จจริงฟังว่า จำเลยเป็นทายาทมีสิทธิได้รับมรดกด้วย จึงพิพากษายืน
