แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเช่าที่มีกำหนดระยะเวลาไว้นั้น เมื่อครบกำหนดตามสัญญาแล้วสัญญาเช่าย่อมระงับโดยมิต้องบอกกล่าว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าตึกของโจทก์เพื่อการค้ามีกำหนด 1 ปีครบกำหนดแล้วโจทก์บอกเลิกการเช่า แต่จำเลยไม่ออกจากตึกเช่าจึงขอให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู้ว่า เช่าเพื่ออยู่อาศัยย่อมได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ
ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยเช่าเพื่อการค้า จึงพิพากษาขับไล่จำเลยกับบริวารออกไปจากตึกพิพาท
จำเลยอุทธรณ์ โดยมีข้อหลวงยุติธรรมรับรองให้อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงได้
ศาลอุทธรณ์คงฟังว่า จำเลยเช่าเพื่อการค้าส่วนข้อบอกกล่าวเลิกการเช่า จำเลยโต้เถียงว่าไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การเช่าตึกพิพาทมีกำหนดเวลา 1 ปี เมื่อครบ 1 ปีแล้วสัญญาเช่าย่อมระงับโดยมิต้องบอกกล่าว เมื่อไม่จำต้องบอกกล่าวจึงไม่จำต้องวินิจฉัยว่า การบอกกล่าวนั้นชอบหรือไม่ ฯลฯ จึง พิพากษายืน
จำเลยฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อกฎหมายไว้ถูกต้องแล้ว
จึงพิพากษายืน
