แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พระภิกษุผู้น้อยขัดคำสั่งพระภิกษุผู้มีอำนาจเหนือไม่มีผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.219 ศาลชั้นต้นยกฟ้องโดยข้อกฎหมาย ศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโดยข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นรองเจ้าคณะจังหวัดนครสวรรค์แลเป็นเจ้าอาวาศวัดโพธาราม สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ประธานกรรมการมหาเถระสมาคมได้มีคำสั่งให้จำเลยหยุดทำการก่อสร้างโบสถ์จนกว่าคดีที่จำเลยต้องหาว่ายักยอกจะถึงที่สุด แต่จำเลยขัดขืนขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.๓๓๔(๒)
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโดยกล่าวว่าคำสั่งห้ามไม่ชอบด้วยกฎหมาย แลผู้สั่งไม่ใช่เจ้าพนักงาน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนโดยไม่เชื่อว่าจำเลยขัดคำสั่ง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าตาม พรบลักษณปกครองคณะสงฆ์ ร.ศ.๑๒๑ ม.๔๑ บัญญัติความผิดของภิกษุสามเณรที่ฟังคำสั่งของพระภิกษุผู้มีอำนาจเหนือตลอดจนให้พระภิกษุผู้มีอำนาจเหนือมีอำนาจทำทัณฑกรรมได้เองแล้ว จะเอาโทษแก่พระภิกษุผู้ขัดคำสั่งฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานซ้ำอีกฐาน ๑ ไม่ได้ ทั้งมาตรา ๔๒ ก็บัญญัติถึงเรื่องฆราวาศขัดคำสั่งพระภิกษุให้มีผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงาน จึงเป็นที่เห็นความประสงค์ของกฎหมายว่าไม่ต้องการลงโทษฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานในกรณีที่ผู้สั่ง และผู้รับคำสั่งเป็นภิกษุด้วยกัน จึงพิพากษายกฟ้องยืนตามศาลล่าง
