แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บริษัทท.ผู้ฝากของในคลังสินค้าได้สลักหลังใบรับของคลังสินค้าโอนกรรมสิทธิ์สินค้าที่โจทก์รับฝากไว้ไปเป็นของจำเลย และจำเลยแจ้งให้โจทก์ทราบโดยชอบด้วยกฎหมายแล้วจำเลยจึงเป็นผู้สวนสิทธิบริษัทท.ผู้ฝาก เมื่อใบประทวนสินค้าไม่ได้กำหนดเวลาฝากสินค้าว่าสิ้นสุดลงเมื่อใด ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 774 โจทก์ในฐานะนายคลังสินค้าจะเรียกให้จำเลยผู้สวมสิทธิของบริษัทท.ผู้ฝาก ถอนสินค้าได้ต่อเมื่อบอกกล่าวให้จำเลยทราบล่วงหน้า1 เดือน โจทก์มีหนังสือลงวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2536 ถึงจำเลยแจ้งว่า อายุของการฝากสินค้าได้สิ้นสุดลงแล้ว ให้จำเลยชำระค่าฝากสินค้าและขนย้ายสินค้าออกจากคลังสินค้าของโจทก์ ดังนั้น สัญญาย่อมสิ้นสุดตั้งแต่วันครบ 1 เดือนคือวันที่ 18 มีนาคม 2536 และโจทก์จึงต้องฟ้องคดีภายในอายุความตามกฎหมายนับแต่วันที่สิ้นสุดของสัญญาดังกล่าวมิใช่เริ่มนับอายุความนับแต่วันที่มีการขนย้ายสินค้าออกจาก คลังสินค้า กฎหมายลักษณะเก็บของในคลังสินค้าไม่ได้บัญญัติเรื่องอายุความไว้โดยเฉพาะ และตามมาตรา 771 ซึ่งเป็นบทเบ็ดเสร็จทั่วไปของลักษณะเก็บของในคลังสินค้าบัญญัติให้นำบทบัญญัติว่าด้วยฝากทรัพย์มาใช้บังคับแก่การเก็บของในคลังสินค้าด้วยเพียงเท่าที่ไม่ขัดกับบทบัญญัติในลักษณะเก็บของ ในคลังสินค้า จึงต้องนำบทบัญญัติมาตรา 671 มาใช้บังคับ ในคดีนี้โดยอนุโลม โจทก์ฟ้องคดีนี้วันที่ 14 มิถุนายน 2538จึงพ้นกำหนด 6 เดือน แล้ว คดีของโจทก์จึงขาดอายุความ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระเงินจำนวน684,552 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปีจากต้นเงินดังกล่าว นับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ และให้จำเลยชำระค่าเสียหายเดือนละ 11,324 บาทนับแต่เดือนกรกฎาคม 2538 เป็นต้นไปจนกว่าจำเลยจะขนย้ายสินค้าออกจากคลังสินค้าของโจทก์
จำเลยให้การว่า จำเลยเป็นผู้รับจำนำใบประทวนสินค้าจากบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด แต่จำเลยไม่จำต้องชำระค่าฝากสินค้าให้แก่โจทก์เนื่องจากมิได้เป็นคู่สัญญากับโจทก์จำเลยเป็นเพียงผู้ทรงใบประทวนสินค้าและใบรับของคลังสินค้าเท่านั้น กรรมสิทธิ์ในสินค้ามิได้โอนมาเป็นของจำเลยและบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ก็มิได้สลักหลังโอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์ที่จำนำให้แก่จำเลยเพียงแต่ก่อให้เกิดสิทธิในอันที่จะได้รับชำระหนี้ก่อนเจ้าหนี้รายอื่นเท่านั้น หากจำเลยต้องรับผิดชำระค่าฝาก คดีโจทก์ก็ขาดอายุความแล้ว เนื่องจากเป็นการฟ้องเรียกให้ใช้เงินบำเหน็จค่าฝากทรัพย์ ซึ่งมีอายุความ6 เดือน นับแต่วันสิ้นสัญญา ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงรับฟังได้ในเบื้องต้นว่าบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ได้นำสินค้าใบยาสูบอัดฝากไว้กับคลังสินค้าของโจทก์ตั้งแต่เดือนกันยายน ถึงเดือนธันวาคม 2531รวม 4 ครั้ง ตามใบประทวนสินค้าและใบรับของคลังสินค้าเอกสารหมาย จล.1 ถึง จล.4 ต่อมาบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัดได้สลักหลังจำนำสินค้าตามใบประทวนสินค้าและสลักหลังโอนกรรมสิทธิใบรับของคลังสินค้าดังกล่าวให้จำเลย และบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ค้างชำระค่าฝากสินค้าดังกล่าวโจทก์ได้บอกกล่าวทวงถามให้จำเลยชำระค่าฝากสินค้าแต่จำเลยเพิกเฉย
คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์เพียงว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความหรือไม่ ข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติว่าบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ได้สลักหลังใบรับของคลังสินค้าโอนกรรมสิทธิ?สินค้าที่โจทก์รับฝากไว้ไปเป็นของจำเลย และจำเลยแจ้งให้โจทก์ทราบโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว โจทก์มีหนังสือลงวันที่18 กุมภาพันธ์ 2536 ถึงจำเลยแจ้งว่า อายุของการฝากสินค้าได้สิ้นสุดลงแล้ว ให้จำเลยชำระค่าฝากสินค้าและขนย้ายสินค้าออกจากคลังสินค้าของโจทก์ตามเอกสารหมาย ล.1 เห็นว่าใบประทวนสินค้าเอกสารหมาย จล.1 ถึง จล.4 ไม่ได้กำหนดเวลาฝากสินค้าว่าสิ้นสุดลงเมื่อใด ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 774 โจทก์ในฐานะนายคลังสินค้าจะเรียกให้จำเลยผู้สวมสิทธิของบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ผู้ฝาก ถอนสินค้าได้ต่อเมื่อบอกกล่าวให้จำเลยทราบล่วงหน้า 1 เดือน ดังนั้นสัญญาย่อมสิ้นสุดตั้งแต่วันครบ 1 เดือน คือวันที่ 18 มีนาคม 2536เมื่อสัญญาสิ้นสุดลงแล้ว โจทก์จึงต้องฟ้องคดีภายในอายุความตามกฎหมายนับแต่วันที่สิ้นสุดของสัญญาดังกล่าว มิใช่เริ่มนับอายุความนับแต่วันที่มีการขนย้ายสินค้าออกจากคลังสินค้าดังที่โจทก์ฎีกา แต่กฎหมายลักษณะเก็บของในคลังสินค้าไม่ได้บัญญัติเรื่องอายุความไว้โดยเฉพาะ แต่ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 771 ซึ่งเป็นบทเบ็ดเสร็จทั่วไปของลักษณะเก็บของในคลังสินค้าบัญญัติให้นำบทบัญญัติว่าด้วยฝากทรัพย์มาใช้บังคับแก่การเก็บของในคลังสินค้าด้วยเพียงเท่าที่ไม่ขัดกับบทบัญญัติในลักษณะเก็บของในคลังสินค้า และบทเบ็ดเสร็จทั่วไปในลักษณะฝากทรัพย์ มาตรา 671 บัญญัติว่าในข้อความรับผิดเพื่อใช้เงินบำเหน็จค่าฝากทรัพย์ก็ดีชดใช้เงินค่าใช้จ่ายก็ดี ใช้ค่าสินไหมทดแทนเกี่ยวกับการฝากทรัพย์ก็ดีท่านห้ามมิให้ฟ้องเมื่อพ้นเวลา 6 เดือน นับแต่วันสิ้นสัญญาจึงต้องนำบทบัญญัติ มาตรา 671 มาใช้บังคับในคดีนี้โดยอนุโลมโจทก์ฟ้องบังคับให้จำเลยใช้เงินค่าฝากสินค้าจึงต้องฟ้องภายในกำหนดเวลา 6 เดือน นับแต่วันสิ้นสัญญาคือวันที่ 18 มีนาคม 2536เมื่อโจทก์ฟ้องคดีนี้วันที่ 14 มิถุนายน 2538 จึงพ้นกำหนด 6 เดือนแล้ว คดีของโจทก์จึงขาดอายุความ
พิพากษายืน
