แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ 2488 ไม่มีบทบัญญัติเรื่องขายเนื้อสุกรจะต้องได้รับอนุญาตฉะนั้นแม้จำเลยจะถูกฟ้องเรื่องขายเนื้อสุกร โดยไม่ได้รับอนุญาตตาม พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่าสัตว์ พ.ศ.2481 ศาลก็ต้องยกฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยขายเนื้อสุกรโดยไม่ได้รับอนุญาตให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่า ขาย โค กระบือ แพะ แกะ และสุกร พ.ศ.๒๔๘๑ มาตรา ๖,๑๐
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ปรับจำเลยตาม พ.ร.บ.ที่กล่าวในฟ้อง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง โดยเห็นว่าหลักฐานพะยานโจทก์ยังไม่พอฟังว่าจำเลยได้กระทำผิด
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามฟ้อง
ศาลฎีกาเห็นว่า การขายเนื้อสุกรโดยมิได้รับอนุญาตอันเป็นผิด พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่า ขายโค กระบือ แพะ แกะ และสุกร พ.ศ.๒๔๘๑ ที่โจทก์ฟ้องนั้น ได้มี พ.ร.บ.อากรการฆ่าสัตว์ พ.ศ.๒๔๘๘ ม.๓ บัญญัติให้ยกเลิก พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่า ขาย พ.ศ.๒๔๘๑ ตามฟ้องเสียแล้ว ฉะนั้นคดีจึงต้องบังคับตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๘ และเมื่อตรวจดูบทอากรการฆ่าสัตว์ พ.ศ.๒๔๘๘ แล้ว ไม่เห็นมีบทบัญญัติความผิดการขายเนื้อสุกรโดยมิได้รับอนุญาตไว้ จึงไม่มีทางเอาผิดจำเลยได้ จึงพิพากษายืน
