แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความผิดสำหรับผู้ไม่ได้รับอาชญาบัตรให้เป็นผู้ขาย และได้ขายเครื่องชั่งเครื่องตวงเครื่องวัดผิดกฎหมายนั้น บัญญัติ ไว้แล้วในมาตรา 29 ส่วนในมาตรา 30 หมายถึงความผิดสำหรับผู้ใดผู้หนึ่งซึ่งได้รับอาชญาบัตรให้เป็นผู้ขาย และได้ขายเครื่องชั่งเครื่องตวงเครื่องวัด ผิดกฎหมาย./
ย่อยาว
คดีได้ความว่า จำเลยบังอาจสั่งเครื่องชั่ง ๑๐ เครื่อง เครื่องตวง ๑๕ เครื่อง ซึ่งมีเครื่องหมายคำรับรองของสำนักงานกลาง สาขาแล้ว แต่ไม่มีหนังสือสำคัญกำกับเครื่องชั่ง เครื่องตวงตามกฎหมาย เก็บไว้เพื่อขาย และจำเลยได้ขายเครื่องชั่ง ๔ เครื่อง เครื่องตวง ๒ เครื่องให้แก่ผู้มีชื่อไป โดยจำเลยมิได้รับอาชญาบัตรจากเจ้าพนักงาน ให้กระทำการดังกล่าว.
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม พ.ร.บ.มาตราชั่ง ตวง วัด พ.ศ. ๒๔๖๖ มาตรา ๑๕, ๒๙ ให้ปรับ ๑๐๐ บาท ลด ฐานปราณีตาม ก.ม.ลักษณะอาญษมาตรา ๕๙ กึ่งหนึ่ง คงปรับ ๕๐ บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า จำเลยมีผิดตามมาตรา ๓๐ ด้วยอีกบทหนึ่ง
ศาลฎีกาเห็นว่า ผู้ไม่ได้รับอาชญาบัตรให้เป็นผู้ขายและได้ขายครื่องชั่ง ฯลฯ ผิดกฏหมายนั้น บัญญัติไว้แล้วในมาตรา ๒๙ ส่วนในมาตรา ๓๐ คำว่า “ผู้ได้รับอาชญาบัตร” นั้นเป็นคำประกอบของคำว่า “ผู้ใดผู้หนึ่ง” หรืออีกนัยหนึ่ง หมายถึง ผู้ใด ผู้หนึ่งซึ่งเป็นผู้ได้รับอาชญาบัตร ซึ่งตรงกับคำแปลภาษาอังกฤษว่า ++
จึงพิพากษายืน
