แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การพิพากษาคดีอาญาหาได้มีบทบัญญัติของกฎหมายให้ ศาลจำต้องถือตามข้อเท็จจริงที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญาในคดีอื่นดังเช่นที่บัญญัติไว้สำหรับคดีแพ่ง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 46 ไม่เพราะในคดีอาญา ศาลจะต้องใช้ดุลพินิจวินิจฉัยชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานทั้งปวง จะไม่พิพากษาลงโทษจำเลยจนกว่าจะแน่ใจว่ามีการกระทำความผิดจริงและจำเลยเป็นผู้กระทำความผิดนั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องเห็นว่าคดีมีมูล ให้ประทับฟ้อง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 จำคุก 4 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา โดยผู้พิพากษาซึ่งพิจารณาและลงชื่อในคำพิพากษาศาลชั้นต้น อนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาข้อกฎหมายตามที่จำเลยฎีกาว่าในระหว่างพิจารณาคดีของศาลอุทธรณ์ภาค 1 จำเลยได้ยื่นคำร้องว่าในมูลเหตุคดีเดียวกันนี้ พนักงานอัยการได้ยื่นฟ้องนายประชาบดีหรือยาว เป็นจำเลยต่อศาลชั้นต้น ในข้อหาขับรถยนต์ขนส่งน้ำแข็งคันเดียวกันนี้ โดยประมาทล้ำช่องเดินรถเป็นเหตุให้เฉี่ยวชนกับรถจักรยานยนต์ที่นายคำปุ่นขับ มีนายสุพนธ์เทพนั่งซ้อนท้ายแล่นสวนทางมา ทำให้นายคำปุ่นถึงแก่ความตาย นายสุพันธ์เทพได้รับอันตรายสาหัส และทำให้จำเลยซึ่งนั่งโดยสารมากับรถยนต์คันที่นายประชาบดีขับได้รับอันตรายแก่กายตามคดีอาญาหมายเลขดำที่ 767/2535 ของศาลชั้นต้น และจำเลยได้ขอให้ศาลอุทธรณ์ภาค 1 ชะลอการพิพากษาคดีนี้ไว้เพื่อรอฟังผลคดีอาญาดังกล่าวเสียก่อนเห็นว่า ในการพิพากษาคดีอาญาหาได้มีบทบัญญัติของกฎหมายให้ศาลจำต้องถือตามข้อเท็จจริงที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญาในคดีอื่นดังเช่นที่บัญญัติไว้สำหรับคดีแพ่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 46 ไม่เพราะในคดีอาญาศาลจะต้องใช้ดุลพินิจชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานทั้งปวง จะไม่พิพากษาลงโทษจำเลยจนกว่าจะแน่ใจว่า มีการกระทำผิดจริงและจำเลยเป็นผู้กระทำความผิดนั้น
สำหรับปัญหาที่ว่าจำเลยเป็นผู้ขับรถยนต์โดยประมาทชนผู้ตายถึงแก่ความตายหรือไม่ ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า คดีมีความสงสัยตามสมควรว่า จำเลยเป็นผู้ขับรถยนต์คันเกิดเหตุจริงหรือไม่ ให้ยกประโยชน์แห่งความสงสัยนั้นให้จำเลย ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227 วรรคสอง
พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
