แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ร้องยื่นคำขอรับชำระหนี้อย่างเจ้าหนี้ไม่มีประกันด้วยความพลั้งเผลอ ไม่ได้มีเจตนาปกปิดเรื่องการจำนองเพื่อเอาเปรียบเจ้าหนี้อื่นเนื่องจากผู้ร้องได้ระบุหมายเลขคดีที่ผู้ร้องเป็นเจ้าหนี้จำนองมาในช่องหลักฐานประกอบหนี้ของคำขอรับชำระหนี้ซึ่งปรากฏรายการจำนองทรัพย์ในคำพิพากษาดังกล่าว และผู้ที่ผู้ร้องมอบหมายก็ได้ให้ถ้อยคำต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ในชั้นสอบสวนว่า หนี้ของผู้ร้องเป็นหนี้มีประกัน และอ้างส่งต้นฉบับหนังสือรับรองการทำประโยชน์และสัญญาจำนองต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ สมควรอนุญาตให้ผู้ร้องแก้ไขข้อความในรายการแห่งคำขอรับชำระหนี้เป็นขอรับชำระหนี้อย่างเจ้าหนี้มีประกันได้
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องขอแก้ไขเพิ่มเติมคำขอรับชำระหนี้ซึ่งขอรับชำระหนี้อย่างเจ้าหนี้โดยไม่มีหลักประกันมาเป็นเจ้าหนี้มีที่ดินเป็นประกัน โดยอ้างเหตุว่า คำขอรับชำระหนี้ยังบกพร่องอยู่เพราะเจ้าหน้าที่ของผู้ร้องพิมพ์ข้อความผิดพลาดไปและผู้ร้องเองก็พลั้งเผลอไม่ได้ตรวจสอบดูให้ละเอียดถี่ถ้วนเสียก่อน
ผู้คัดค้านยื่นคำคัดค้านว่า ผู้ร้องรู้อยู่ก่อนยื่นคำขอรับชำระหนี้แล้วว่าหนี้ที่ขอรับชำระหนี้มีที่ดินจำนองเป็นประกันเพราะผู้ร้องในฐานะเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาเคยนำยึดและขายทอดตลาดทรัพย์ดังกล่าวหลายครั้งแล้วแต่ยังขายไม่ได้ กรณีจึงไม่ใช่เรื่องเจ้าหน้าที่ของผู้ร้องพิมพ์คำขอรับชำระหนี้ผิดพลาดและไม่ได้เกิดจากความพลั้งเผลอของผู้ร้อง ขอให้ยกคำร้อง
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาของผู้ร้องที่ว่า มีเหตุที่ศาลจะอนุญาตให้ผู้ร้องแก้ไขข้อความในรายการคำขอรับชำระหนี้หรือไม่เห็นได้ว่าผู้ร้องโดยนายธนูผู้รับมอบอำนาจและนายสุรพลซึ่งผู้ร้องมอบหมายให้ไปให้ถ้อยคำต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไม่ได้ปิดบังเรื่องการจำนองของหนี้รายนี้ หากผู้ร้องมีเจตนาที่จะปิดบังเรื่องการจำนองเพื่อเอาเปรียบเจ้าหนี้อื่นแล้ว ผู้ร้องคงจะไม่ระบุหมายเลขคดีมาในช่องหลักฐานประกอบหนี้ของคำขอรับชำระหนี้เพราะจะปรากฏรายการจำนองทรัพย์ในคำพิพากษาดังกล่าว และนายสุรพลก็คงจะไม่ให้ถ้อยคำในชั้นสอบสวน คำขอรับชำระหนี้ว่าเป็นหนี้มีที่ดินจำนองเป็นประกันและคงจะไม่อ้างส่งต้นฉบับหนังสือรับรองการทำประโยชน์และสัญญาจำนองต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ ข้อเท็จจริงจึงฟังได้ว่าการที่ผู้ร้องยื่นคำขอรับชำระหนี้อย่างเจ้าหนี้ไม่มีประกันก็เนื่องจากความพลั้งเผลอ สมควรอนุญาตให้ผู้ร้องได้แก้ไขข้อความในรายการแห่งคำขอรับชำระหนี้ตามพระราชบัญญัติ ล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 97 ฎีกาของผู้ร้องฟังขึ้น
พิพากษากลับว่า อนุญาตให้ผู้ร้องแก้ไขข้อความในรายการแห่งคำขอรับชำระหนี้ได้ตามคำร้อง ตามพระราชบัญญัติล้มละลายพ.ศ. 2483 มาตรา 97
