แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้เช่าที่ดินในจังหวัดธนบุรีด้วยอัตราค่าเช่าไม่เกินปีละ 48 บาทต่อ 1 ตารางวาเพื่อปลูกบ้าน แล้วเอาบ้านนั้นให้ผู้อื่นเช่าไปเป็นการหาประโยชน์ การเช่าที่ดินนี้ย่อมไม่ได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมการเช่าเคหะและที่ดิน พ.ศ. 2504 เพราะที่ดินนี้ไม่ใช่ที่ดินควบคุม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินที่จำเลยที่ 1 เช่าจากโจทก์เพื่อปลูกบ้านโดยอ้างว่าจำเลยที่ 1 ได้ให้จำเลยที่ 2 และที่ 3 เช่าบ้านนี้ไปอีกต่อหนึ่ง อันเป็นการผิดสัญญาที่จำเลยที่ 1 ทำไว้กับโจทก์
จำเลยที่ 1 ต่อสู้ว่า ไม่ได้ผิดสัญญาและได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมการเช่าเคหะและที่ดิน พ.ศ. 2504 จำเลยที่ 2ขาดนัดยื่นคำให้การ (ต่อมาโจทก์ถอนฟ้องเฉพาะจำเลยนี้) จำเลยที่ 3ให้การว่าจะขอเช่าที่ดินนี้จากโจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยที่ 1 และที่ 3
จำเลยที่ 1 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามฟ้องแล้ววินิจฉัยว่า การที่จำเลยที่ 1 เอาบ้านซึ่งปลูกบนที่ดินที่เช่านี้ให้ผู้อื่นเช่าเพื่อหาผลประโยชน์ แม้ที่ดินนี้จะอยู่ในเขตจังหวัดธนบุรีและอัตราค่าเช่าไม่เกินปีละ 48 บาทต่อ 1 ตารางวาก็ตาม ก็ไม่ใช่ที่ดินควบคุมอันจะได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมการเช่าเคหะและที่ดินเพราะจำเลยที่ 1 เช่าที่ดินมาหาประโยชน์ไม่ได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัยของตนเอง
พิพากษายืน
